Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „Resident Foreigners” oferuje filozoficzną perspektywę migracji, opowiadając się za radykalną otwartością i eliminacją granic. Chociaż autor przedstawia humanitarny punkt widzenia i próbuje przyjąć perspektywę migranta, czytelnicy uważają, że książka jest zbyt długa i brakuje w niej praktycznych rozwiązań wyzwań migracyjnych. Przedstawia cenne spostrzeżenia, ale może nie przyczynić się znacząco do argumentów za otwartymi granicami przeciwko sceptykom spoza środowiska akademickiego.
Zalety:⬤ Tłumaczenie jest dobre i unika ciężkiego żargonu
⬤ zapewnia przemyślaną perspektywę humanitarną
⬤ podąża za rozumem, a nie ideologią
⬤ odróżnia poglądy autora od podobnych filozofii
⬤ i jest wystarczająco popularna, aby znaleźć ją w różnych przystępnych formatach.
Wady:⬤ Książka jest zbyt długa i słabo zorganizowana
⬤ ma niedopracowane założenia i abstrakcyjne przykłady
⬤ wnosi niewiele nowego w porównaniu z innymi tekstami filozoficznymi
⬤ nie odnosi się do praktycznych implikacji otwartych granic
⬤ i brakuje jej szczegółowego poparcia dla jej twierdzeń.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Resident Foreigners: A Philosophy of Migration
Zawartość książki:
Od wybrzeży Europy po granicę meksykańsko-amerykańską, masowa migracja jest jedną z najbardziej palących kwestii, z jakimi mamy dziś do czynienia. Jednocześnie jednak wezwania do obrony suwerenności narodowej stają się coraz bardziej zjadliwe, a osoby uciekające przed wojną, prześladowaniami i głodem są oczerniane jako zagrożenie dla naszego bezpieczeństwa, a także porządku społecznego i gospodarczego.
W tej książce, napisanej pośród mrocznego odrodzenia apeli o obronę "krwi i ziemi", Donatella Di Cesare podważa ideę wykluczającego państwa, argumentując, że migracja jest podstawowym prawem człowieka. Rozwija oryginalną filozofię migracji, która w centrum stawia samych migrantów, a nie państwa i ich granice. Poprzez analizę trzech historycznych miast, Aten, Rzymu i Jerozolimy, Di Cesare pokazuje, jak powinniśmy postrzegać migrantów nie jako innych, ale raczej jako obcokrajowców. Oznacza to uznanie, że obywatelstwo nie może opierać się na domniemanym związku z ziemią lub wyłącznym roszczeniu do własności, które zaprzeczałoby prawom tych, którzy przybywają jako migranci. Zamiast tego, obywatelstwo musi być całkowicie oderwane od posiadania terytorium i opierać się na zasadzie wspólnego zamieszkiwania - i na ostatecznej rzeczywistości, że wszyscy jesteśmy tymczasowymi gośćmi i najemcami ziemi.
Argumentacja Di Cesare na rzecz nowej etyki gościnności będzie bardzo interesująca dla wszystkich zainteresowanych wyzwaniami związanymi z migracją i coraz bardziej wrogimi postawami wobec migrantów, a także dla studentów i badaczy filozofii i teorii politycznej.
