Cudowna księga chemii

Opinie czytelników

Książka otrzymała mieszankę pozytywnych i negatywnych recenzji, z których wiele chwali jej wciągające podejście do nauczania chemii i jakość literacką, podczas gdy inni krytykują niektóre wydania za niską jakość druku i liczne błędy.

Angażujący styl pisania, ciepło w wyjaśnieniach, skuteczny w nauczaniu chemii dla dzieci, przyjemna jakość literacka, dobra do dyskusji rodzinnych, przydatna w metodach edukacyjnych, takich jak Charlotte Mason, uwielbiana zarówno przez uczniów, jak i czytelników.

Niektóre wydania mają fatalną jakość druku z drobnym tekstem, licznymi literówkami i problemami z układem, które sprawiają, że książka jest trudna do odczytania; znaczące rozczarowanie dla kupujących oczekujących wydania pokazanego w zapowiedziach.

(na podstawie 12 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Wonder Book of Chemistry

Zawartość książki:

Przetłumaczone z francuskiego przez Florence Constable Bicknell. Cudowne wprowadzenie do świata chemii, zaprojektowane specjalnie dla młodszych czytelników z zamiarem rozbudzenia ich zainteresowania naukami ścisłymi.

Wykorzystując przedmioty codziennego użytku znalezione w domu lub w lokalnym sklepie, książka ta jest osadzona w fabule, w której "wujek Paul" uczy swoich dwóch siostrzeńców sekretów budowania sztucznego wulkanu; jak podpalić metale; łatwopalne właściwości wody; jak sprawić, by ogień był gorętszy; jak sprawić, by bańki mydlane unosiły się; jak zrobić niewidzialny atrament; nauka stojąca za musującymi winami, cydrami i piwem; jak rośliny żywią się węglem, wodą i powietrzem - i wiele, wiele więcej.

Z przedmowy tłumacza:

"Nie można przeoczyć osobistego, biograficznego zainteresowania tej książki. Chłopcy Jules i Emile to własne dzieci autora; wiernie przedstawione nawet imiona, które noszą. W urzekający sposób człowiek o ogromnej wiedzy staje się jednocześnie nauczycielem i towarzyszem swoich młodych słuchaczy, a my dowiadujemy się, że "jego lekcje chemii odniosły wielki sukces".

"Za pomocą aparatury własnego pomysłu i najprostszego rodzaju mógł przeprowadzić wiele elementarnych eksperymentów, aparatura z reguły składała się z najzwyklejszych materiałów, takich jak zwykła kolba lub butelka, stary garnek po musztardzie, kubek, gęsia szyjka lub łodyga fajki.

"Seria zdumiewających zjawisk zadziwiła ich zdziwione oczy. Sprawił, że widzieli, dotykali, smakowali, trzymali i wąchali, a zawsze "ręka wspomagała słowo", zawsze "przykład towarzyszył przykazaniu", ponieważ nikt bardziej nie docenił głębokiej maksymy, tak zaniedbanej i źle rozumianej, że "widzieć znaczy wiedzieć".