Oryginalny tytuł:
What Remains to Be Said
Zawartość książki:
What Remains to Be Said zachęca do poczucia więzi i wdzięczności. Podobnie jak w otwierającej "Morning Song", mistrzostwo Shaw w operowaniu słowami również uwalnia nas od słów i wkraczamy w ciemność za naszymi oczami. Rytmiczne dźwięki przenoszą nas w czasie i miejscu, z cykadami, monarchami, księżycem, drzewem, pulsem, kluczem - jako przewodnikami.
W Comforting the Wilderness (1977) wchodzimy na kolację, wyczuwając początek tkania, jak tęcza tańcząca po stole. W A Late Spring, and After (2016) napotykamy "cień spadającego liścia", który "spada w dół strony, którą czytam", uwolniony od linearnej konstrukcji czasu. Shaw daje nam kredki do kolorowania wspomnień. Czas lodu. Rozgwiazdę, by rozwiać linearność. Czas geody, krystaliczna sztuka.
Z miłością "odcisk kciuka tworzy labirynt", a perspektywy skalują się od dwóch do jednego, do zera. Ścieżki wód, paproci i nawłoci tworzą kratę, która podtrzymuje kruchość życia. Wielkie i ciężkie tematy wyłaniają się z lasów na naszych podwórkach. W radości dzikich indyków odnajdujemy powagę. Ta ofiara z muszli nakręca spiralę słów, dając życie naszej sztuce i sztukę naszemu życiu.
"W swoich nowych i wybranych wierszach What Remains to Be Said Robert B. Shaw daje nam pełny ludzki wachlarz swoich wierszy, gdy kreśli swoje życie od zysków do strat, radości do smutku, z ironią, dowcipem i współczuciem. Od mistrzowskiego "The Post Office Murals Restored" po rozdzierający serce "The Loss of the Joy of Cooking", pokazuje, jak wraz ze zmieniającymi się okolicznościami i darem swojego talentu satyryk może stać się elegantem. Kluczowym wierszem w zbiorze jest "Lacrimae Rerum". Poeta medytuje w nim nad błędnym odczytaniem "łez" rymujących się z "lękami" i "łez" rymujących się z "troskami". Emocjonalna reakcja łez rzeczy, jak rozumie, jest spowodowana fizycznym uszkodzeniem łez w rzeczach. Czytam i podziwiam twórczość Shawa od pół wieku i uważam ten tom, zbierający wiersze od lat 70. do chwili obecnej, za niezbędną lekturę dla każdego, kto interesuje się współczesną poezją amerykańską." - Mark Jarman, autor The Heronry (wiersze) i Dailiness (eseje)
