Opinie czytelników
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 18 głosach.
Oryginalny tytuł:
What's the Worst That Could Happen?: Existential Risk and Extreme Politics
Zawartość książki:
Dlaczego katastrofy są bardziej niebezpieczne niż myślisz i jak populizm pogarsza sytuację.
Czy wiesz, że prawdopodobieństwo śmierci w wyniku katastrofy jest większe niż w wypadku samochodowym? Szanse na to, że typowy mieszkaniec Stanów Zjednoczonych umrze w wyniku katastrofy - na przykład wojny nuklearnej, bioterroryzmu lub wymykającej się spod kontroli sztucznej inteligencji - oszacowano na 1 do 6. Jest to piętnaście razy bardziej prawdopodobne niż śmiertelny wypadek samochodowy i trzydzieści jeden razy bardziej prawdopodobne niż bycie zamordowanym. W What's the Worst That Could Happen Andrew Leigh przygląda się katastrofalnym zagrożeniom i sposobom ich łagodzenia, prowokacyjnie argumentując, że wzrost populistycznej polityki zwiększa prawdopodobieństwo katastrofy.
Leigh wyjaśnia, że wszechobecne myślenie krótkoterminowe pozostawia nas nieprzygotowanymi na długoterminowe ryzyko. Politycy pocą się drobiazgami - szczegółami polityki legislacyjnej i regulacyjnej - ale rzadko poświęcają wiele uwagi ograniczaniu długoterminowych zagrożeń. Ruchy populistyczne rozwijają się dzięki krótkoterminowości, ponieważ koncentrują się na bezpośrednich skargach swoich zwolenników. Leigh twierdzi, że powinniśmy być długoterminowi: wydłużyć nasze myślenie i poświęcić dużym zagrożeniom uwagę i zasoby, których potrzebują.
Leigh nakreśla największe egzystencjalne zagrożenia stojące przed ludzkością i sugeruje środki zaradcze. Omawia pandemie, rozważając możliwość, że następny wirus będzie bardziej śmiercionośny niż COVID-19; ostrzega, że niekontrolowane zmiany klimatyczne mogą sprawić, że duże połacie Ziemi będą nadawać się do zamieszkania; opisuje metamorfozę wyścigu zbrojeń z walki w chaotyczną bijatykę; i bada niebezpieczeństwa związane z niekontrolowaną superinteligencją. Co więcej, Leigh wskazuje, że populizm (i jego kolesiostwo, totalitaryzm) nie tylko zaostrza inne zagrożenia, ale jest także czynnikiem ryzyka samym w sobie, podważając instytucje demokracji, gdy się temu przyglądamy.
