Cieśnina jest bramą (La Porte Etroite)

Opinie czytelników

Recenzje książki podkreślają jej głęboką psychologiczną eksplorację miłości, poświęcenia oraz złożoności ludzkich emocji i relacji. Wielu czytelników docenia poetycką prozę i intensywne doświadczenia emocjonalne przekazywane przez zmagania bohaterów. Jednak niektórzy czytelnicy krytykują fabułę za postrzeganą mizoginię i niezręczne romantyczne uwikłania, co prowadzi do chwil dezorientacji i frustracji.

Głęboki wgląd psychologiczny, pięknie napisana i poetycka proza, złożone portrety postaci, intensywna eksploracja tematów takich jak miłość i poświęcenie oraz zapotrzebowanie na przemyślane zaangażowanie ze strony czytelników.

Fabuła może wydawać się ogólna i zagmatwana, z dostrzegalną mizoginią w relacjach między postaciami; niektórzy czytelnicy uważają, że tematy poświęcenia są nierealistyczne lub reprezentują niedojrzałe romantyczne ideały.

(na podstawie 9 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Strait Is the Gate (La Porte Etroite)

Zawartość książki:

"Cieśnina jest bramą", opublikowana po raz pierwszy w 1909 roku we Francji jako "La Porte etroite", to powieść o porażce miłości w obliczu ciasnoty moralnej filozofii protestantyzmu. --- Andr Gide (1869 - 1951) był francuskim pisarzem i laureatem literackiej Nagrody Nobla w 1947 roku.

Kariera Gide'a obejmowała okres od ruchu symbolistycznego do nadejścia antykolonializmu w okresie międzywojennym. Twórczość Gide'a można postrzegać jako badanie wolności i upodmiotowienia w obliczu moralistycznych i purytańskich ograniczeń, i grawituje wokół jego ciągłych wysiłków na rzecz osiągnięcia intelektualnej uczciwości. Jego odkrywcze teksty odzwierciedlają jego poszukiwania, jak być w pełni sobą, nie zdradzając jednocześnie swoich wartości...

--- "Gide bardzo różnił się od obrazu, jaki miała o nim większość ludzi. Był przeciwieństwem estety, a jako pisarz nie miał nic wspólnego z doktryną sztuki dla sztuki.

Był człowiekiem głęboko zaangażowanym w konkretną walkę, konkretną walkę, który nigdy nie napisał wiersza, którego nie uważał za służący sprawie, którą miał w sercu ". (Francois Mauriac)