Ocena:
Książka zapewnia zniuansowane i dobrze zbadane badanie Chomeiniego i irańskiej rewolucji, ukazując głębokie zrozumienie tematu przez autora poprzez oryginalne pomysły zaczerpnięte z podstawowych źródeł w języku perskim. Podkreśla transformację Chomeiniego w czasie i złożoność jego przekonań, jednocześnie odnosząc się do szerszych implikacji jego ideologii dla współczesnej polityki. Niektóre recenzje wyrażają jednak obawy dotyczące długości książki i pragnienie bardziej dogłębnej dyskusji na integralne tematy.
Zalety:Książka jest chwalona za wyważone i przemyślane podejście, oryginalne pomysły wynikające z dogłębnych badań, pouczający wgląd w ewolucję Chomeiniego oraz obiektywny portret, który unika skrajnych uprzedzeń. Książka oferuje lepsze zrozumienie politycznego krajobrazu Iranu i osobistej transformacji Chomeiniego na przestrzeni czasu.
Wady:Niektórzy czytelnicy uważali, że książka mogłaby zyskać na głębszej eksploracji istotnych tematów, takich jak vilayet i faqih. Co więcej, eseje czasami nakładają się na siebie i mogłyby być bardziej zwięzłe. Sugeruje się podstawową znajomość historii Iranu, aby czytelnicy mogli w pełni zrozumieć kontekst.
(na podstawie 6 opinii czytelników)
Khomeinism: Essays on the Islamic Republic
"Fanatyk", "dogmatyk", "fundamentalista" - to słowa najczęściej używane na Zachodzie do opisania ajatollaha Chomeiniego. Eseje zawarte w tej książce podważają ten pogląd, argumentując, że Chomeini i jego ruch islamski powinni być postrzegani jako forma populizmu politycznego Trzeciego Świata - radykalny, ale pragmatyczny ruch klasy średniej, który stara się wejść w erę nowoczesności, a nie ją odrzucać.
Ervand Abrahamian, choć krytyczny wobec Chomeiniego, prosi nas, abyśmy spojrzeli bezpośrednio na własne dzieła ajatollaha i zrozumieli, co oznaczały one dla jego głównych odbiorców - jego zwolenników w Iranie. Abrahamian analizuje traktaty polityczne sięgające 1943 roku, wraz z pismami teologicznymi Chomeiniego i jego licznymi publicznymi oświadczeniami w formie przemówień, wywiadów, proklamacji i fatw (dekretów sądowych). Według Abrahamiana wyłania się z nich wojownicza, czasem sprzeczna ideologia polityczna, która koncentruje się nie na kwestiach pisma świętego i teologii, ale na bezpośrednich politycznych, społecznych i ekonomicznych skargach robotników i klasy średniej.
Eseje te ujawniają, w jaki sposób Republika Islamska systematycznie manipuluje historią poprzez telewizyjne "odwołania", gazety, podręczniki szkolne, a nawet znaczki pocztowe. Wszystko to ma na celu wzmocnienie reputacji duchowieństwa jako orędownika uciśnionych i obrońcy przed obcymi mocarstwami. Abrahamian omawia również paranoję, która przenika spektrum polityczne w Iranie, twierdząc, że tak głęboka nieufność jest symptomatyczna dla populistycznych reżimów na całym świecie.
