Chłopcy bez imion

Opinie czytelników

Książka przedstawia mocny obraz pracy dzieci i trudnych realiów, z jakimi borykają się zubożałe dzieci, szczególnie w krajach takich jak Indie i Bangladesz. Została dobrze przyjęta ze względu na swoją emocjonalną głębię, wiarygodne postacie i zdolność do prowokowania przemyślanych dyskusji wśród czytelników w każdym wieku. Historia rezonuje z wieloma osobami, oferując zarówno wgląd, jak i inspirację, jednocześnie podkreślając znaczenie świadomości i empatii wobec globalnych problemów.

Świetnie napisana, angażująca emocjonalnie, z wiarygodnymi postaciami, zachęcająca do dyskusji, odpowiednia dla środowisk edukacyjnych i podnosząca świadomość na temat pracy dzieci i ubóstwa. Wielu czytelników uznało ją za fascynującą i otwierającą oczy lekturę, która może zainspirować do zmian.

Książka porusza ciężkie tematy zniewolenia dzieci i ubóstwa, co może być niepokojące dla niektórych czytelników, zwłaszcza tych młodszych. Mogą istnieć obawy co do stosowności jej tematyki dla niektórych grup wiekowych, pomimo jej wartości edukacyjnej.

(na podstawie 54 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Boys Without Names

Zawartość książki:

Dla jedenastoletniego Gopala i jego rodziny życie w ich wiejskiej indyjskiej wiosce dobiegło końca: Zostaniemy, będziemy głodować, ostrzegał jego baba. W ciemnościach nocy uciekają do dużego miasta Mumbaju w nadziei na znalezienie pracy i lepszą przyszłość. Gopal pragnie pomóc swojej zmagającej się z trudnościami rodzinie do czasu rozpoczęcia szkoły, więc kiedy nieznajomy podchodzi do niego z obietnicą pracy w fabryce, rzuca się na ofertę.

Ale Gopal został oszukany. Nie ma żadnej fabryki, tylko mały, duszny warsztat, w którym on i pięciu innych chłopców są zmuszani do robienia ramek z koralików za grosze i niewielkie ilości jedzenia. Chłopcom nie wolno rozmawiać, a nawet zwracać się do siebie prawdziwymi imionami. W tej atmosferze nieufności i izolacji, zamknięty w zniszczonym budynku w nieznanej części miasta, Gopal rozpacza, że kiedykolwiek zobaczy swoją rodzinę.

Jednak pewnej nocy, gdy Gopal postanawia podzielić się kahanis, czyli opowieściami, zdaje sobie sprawę, że opowiadanie historii może być kluczem chłopców do utrzymania poczucia własnej wartości i nadziei na jakąkolwiek przyszłość. Jeśli uda mu się sprawić, że poczują się bardziej jak bracia niż wrogowie, ich życie w sklepie będzie bardziej znośne - a może nawet znajdą sposób na ucieczkę.

--Jacqueline Woodson, autorka wyróżnionej nagrodą Newbery książki After Tupac and D Foster.