Opinie czytelników
Podsumowanie:„Dolina motyli: A Requiem” to zbiór czterech różnych wierszy, które prezentują formalną sprawność i unikalny styl poetki, przetłumaczone na język angielski z języka duńskiego. Chociaż książka prezentuje piękny język i skomplikowane struktury, niektórzy czytelnicy uważają, że trudno jest się z nią połączyć i docenić, zwłaszcza ostatnie wiersze. Wyrażane jest pragnienie wydania dwujęzycznego, aby docenić oryginalne duńskie teksty.
Zalety:⬤ Piękny i uderzający język we wszystkich wierszach.
⬤ Silna struktura formalna i odrębne style dla każdego wiersza.
⬤ Tytułowy wiersz służy jako mistrzowski cykl sonetów.
⬤ Głęboko angażuje czytelników przy wielokrotnym czytaniu.
⬤ Książka przedstawia uznanego duńskiego poetę anglojęzycznej publiczności.
Wady:⬤ Niektórym czytelnikom trudno jest początkowo połączyć się z wierszami.
⬤ Ostatnie wiersze, szczególnie „Poemat o śmierci” i „Spotkanie”, są postrzegane jako niejasne.
⬤ Brak dwujęzycznego wydania ogranicza zrozumienie duńskiego oryginału.
⬤ Częściowo opiera się na treści, co może pozostawić niedosyt u niektórych czytelników.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Butterfly Valley: A Requiem
Zawartość książki:
Inger Christensen, często wymieniana jako kandydatka do Nobla, jest jedną z najbardziej szanowanych poetek w Europie. Laureatka Nordyckiej Nagrody Akademii Szwedzkiej i Austriackiej Państwowej Nagrody Literackiej, jest prawdopodobnie najbardziej znana ze swojego przełomowego dzieła Det (It), cyklu wierszy opublikowanego w 1969 roku.
Jej pierwsza książka opublikowana w Stanach Zjednoczonych, alphabet (New Directions, 2001), spotkała się z ogromnym odzewem: "Uwodzicielska", powiedział Boston Review. "Wizjonerska reinkarnacja świata przyrody w erze atomowej", napisał Chicago Review. W "Butterfly Valley: A Requiem" zebrano cztery utwory średniej długości, z których każdy zaskakuje pięknem i formalną innowacyjnością.
"Butterfly Valley" to cykl sonetów opisujący lśniące kolory i piękno motyli, a także ich kruchość i śmiertelność. Pamięć jest w wierszu odkrywana niczym trzepot ich skrzydeł.
W "Watersteps" fontanny i place Rzymu łączą się, ożywione w wyobraźni przez zmieniające się rytmy, wersy i ogólną strukturę wiersza. W "Poemacie o śmierci" poeta poszukujący nieśmiertelności staje twarzą w twarz z bielą strony jako pustką śmierci: "to takie dziwne! nieskromne myśleć / o śmierci, kiedy nikt / kogo znasz nie umarł / to znaczy, że za każdym razem / patrzysz na siebie w lustrze / patrzysz śmierci w oczy / bez płaczu / jak jasna i w pełni! zrozumiała odpowiedź / ale na pytania / których nie masz odwagi zadać".
"Spotkanie", napisane w dłuższych sekcjach, opisuje "spotkanie", ale bada naszą niezdolność do połączenia się i zdolność języka do przezwyciężenia tego.
