Opinie czytelników
Podsumowanie:Czytelnicy w przeważającej większości chwalą książkę za jej pouczającą i powiązaną treść dotyczącą historii i kultury latynoskiej. Narracje głęboko rezonują z wieloma osobami, oferując zarówno osobiste refleksje, jak i krytyczny wgląd w wyzwania stojące przed społecznością latynoską. Służy jako cenne źródło zrozumienia tożsamości, historii i kwestii społecznych, zachęcając do dumy z własnego dziedzictwa.
Zalety:⬤ Pouczająca i głęboko powiązana
⬤ mocne osobiste narracje
⬤ promuje zrozumienie historii i kultury latynoskiej
⬤ inspirująca i otwierająca oczy zarówno dla czytelników latynoskich, jak i nielatynoskich
⬤ silny wpływ emocjonalny
⬤ dobrze napisana i wciągająca.
Wady:⬤ Niektórzy czytelnicy mogą uznać pewne tematy za niewygodne
⬤ kilka osób stwierdziło, że zdecydowane stanowisko książki w pewnych kwestiach może nie współgrać ze wszystkimi
⬤ czynniki historycznego bólu mogą być niepokojące.
(na podstawie 60 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
You Sound Like a White Girl: The Case for Rejecting Assimilation
Zawartość książki:
BESTSELLER INDIE.
Najbardziej oczekiwana przez ELLE- Bustle- Bloomberg- Kirkus- HipLatina- SheReads- BookPage- The Millions- The Mujerista- Ms. Magazine-i więcej.
"Unflinching"--Ms. Magazine - "Phenomenal" --BookRiot - An essential read--Kirkus, starred review - Necessary --Library Journal - Powerful--Joaquin Castro - Illuminating --Reyna Grande - A love letter to our people--Jos Olivarez - I have been waiting for this book all my life --Paul Ortiz.
Autorka bestsellerów Julissa Arcewzywa do świętowania naszej wyjątkowości, naszego pochodzenia, naszego dziedzictwa i piękna różnic, które czynią nas Amerykanami w tejpotężnej polemice z mitem, że asymilacja prowadzi do szczęścia i przynależności imigrantów.
"Brzmisz jak biała dziewczyna". Były to słowa wypowiedziane do Julissy przez licealną sympatię, gdy starała się znaleźć swoje miejsce w Ameryce. Jako brązowa imigrantka z Meksyku, asymilacja była od niej wymagana od momentu, gdy postawiła stopę w San Antonio w Teksasie w 1994 roku. Spędziła tyle czasu na pozbyciu się swojego akcentu, aby nikt nie mógł powiedzieć, że angielski jest jej drugim językiem, że w tym momencie poczuła, że te słowa - brzmisz jak biała dziewczyna? --były komplementem. Jako dziecko nie rozumiała jeszcze, że asymilacja z "amerykańską" kulturą naprawdę oznaczała naśladowanie "białej" Ameryki - że brzmiąca jak biała dziewczyna była rasistowskim pomysłem, który miał ją oswoić, zmienić i uczynić małą. Przebiegła wyścig, kończąc każdy etap, ale nigdy do końca nie pasowała, aż w końcu przestała biec.
W tej podwójnej polemice i manifeście Julissa zagłębia się i rozdziera kłamstwo, że asymilacja prowadzi do przynależności. Przeczesuje historię i swoją własną historię, aby obalić ten mit, argumentując, że asymilacja jest ruchomą linią mety zaprojektowaną, aby utrzymać czarnych i brązowych Amerykanów oraz imigrantów w pogoni za rasistowskimi amerykańskimi ideałami. Mówi o kłamstwie sukcesu, kłamstwie legalności, kłamstwie białości i kłamstwie angielskiego - każde z nich obiecuje, że jeśli osiągniesz te rzeczy, osiągniesz akceptację i nie będziesz już outsiderem. Julissa zręcznie argumentuje, że te żądania pozostawiają ją i jej podobnych w czyśćcu - ani w stanie zapewnić sobie władzę i przynależność do białości, ani znaleźć ją w społeczności i kulturach, których białość wymaga od imigrantów i osób kolorowych.
W "You Sound Like a White Girl" Julissa składa nową, odważną obietnicę: przynależność jest możliwa tylko poprzez celebrowanie siebie, swojej historii, kultury i wszystkiego, co sprawia, że jesteś wyjątkowa. Tylko odwracając się od białego spojrzenia, możemy naprawdę uczynić Amerykę piękną. Amerykę, w której celebruje się odmienność, dzieli się i przyjmuje dziedzictwo, a przynależność jest dla każdego. Odkrywając zawoalowaną historię i odzyskując własną tożsamość, Julissa pokazuje nam, jak to zrobić.
