Broken Greek - historia sklepów z chipsami i piosenek popowych

Opinie czytelników

Wspomnienia Pete'a Paphidesa „Broken Greek” dotyczą jego doświadczeń z dzieciństwa, kiedy dorastał w cypryjskiej rodzinie imigrantów w Birmingham w latach 70. i 80. ubiegłego wieku, przeplatanych muzyką pop tamtej epoki. Podczas gdy wielu czytelników uznało ją za wywołującą nostalgię i dobrze napisaną, niektórzy krytykowali ją za nadmierną szczegółowość i pobłażanie sobie.

Czytelnicy chwalili liryczną prozę, emocjonalną głębię i sposób, w jaki książka łączy osobistą historię z historią muzyki. Książka z powodzeniem wywołuje nostalgię i zapewnia zrozumiały wgląd w dynamikę rodziny i adaptację kulturową. Wiele osób doceniło humor i żywe przedstawienie doświadczeń z dzieciństwa, co czyni tę lekturę wzruszającą.

Kilku recenzentów uważało, że książka zawiera zbyt wiele szczegółów, które czasami zaburzały płynność narracji, opisując ją jako pobłażliwą lub zbyt długą. Niektórzy zauważyli również, że dogłębna analiza muzyki wydawała się retrospektywna i nie do końca wiarygodna z perspektywy dziecka, co prowadziło do momentów oderwania się od doświadczeń autora.

(na podstawie 128 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Broken Greek - A Story of Chip Shops and Pop Songs

Zawartość książki:

„Czy masz czasem wrażenie, że muzyka, której słuchasz, tłumaczy ci twoje życie?”. '.

Kiedy rodzice Pete'a przeprowadzili się z Cypru do Birmingham w latach 60. w nadziei na lepsze życie, nie mieli pieniędzy i znali tylko trochę angielski. Otworzyli sklep z rybami i frytkami w Acocks Green. Great Western Fish Bar to miejsce, w którym Pete nauczył się o automatach na monety, męskich przekomarzaniach i brytyjskości.

Nieśmiały i introwertyczny Pete przestał mówić w wieku od 4 do 7 lat, a zamiast tego znalazł schronienie w słodko-gorzkim uścisku popowych piosenek, dzięki Top of the Pops i Dial-A-Disc. Od Brotherhood of Man do UB40, od ABBA do The Police, muzyka zapewniła mu siatkę bezpieczeństwa, której potrzebował, aby chronić go przed napięciami w życiu domowym. Pomagała mu również radzić sobie z wyzwaniami związanymi ze szkołą, przyjaźniami i fobiami, takimi jak wizyty u fryzjera, stanie w pobliżu wysokich budynków oraz Rod Hull i Emu.

Z każdym mijającym rokiem jego winny sekret stawał się dla niego coraz bardziej przerażający: jego rodzice byli Grekami, ale wszystkie rzeczy, które go ekscytowały, były brytyjskie. A co było motorem tej świadomości? „Sugar Baby Love”, »Don't Go Breaking My Heart«, »Tragedy«, »Silly Games«, »Going Underground«, »Come On Eileen« i każdy inny nieodparcie ekscytujący hit z list przebojów, rozbrzmiewający z radia w sklepie z chipsami.

Nigdy wcześniej próby i udręki dorastania oraz ludzka potrzeba poczucia przynależności nie były tak przejmująco i humorystycznie przedstawione.