Bohaterki, nowe wydanie

Opinie czytelników

Książka „Heroines” autorstwa Kate Zambreno to wieloaspektowa eksploracja pomijanych modernistycznych pisarek, łącząca wspomnienia i historię literatury w celu podważenia tradycyjnych narracji dotyczących męskiej dominacji literackiej. Oferuje głęboki wgląd w zmagania tych kobiet, prezentując osobiste doświadczenia Zambreno i szeroko zakrojone badania. Podczas gdy wielu czytelników uważa ją za inspirującą i niezbędną, jej niekonwencjonalny styl narracji może być polaryzujący.

⬤ Bogate badania i wnikliwa eksploracja pomijanych modernistycznych pisarek.
⬤ Skutecznie łączy wspomnienia z historią literatury.
⬤ Prowokuje do myślenia i inspiruje do dalszych badań.
⬤ Wciągająca i emocjonalna narracja poruszająca istotne kwestie feministyczne.
⬤ Atrakcyjna dla czytelników zainteresowanych kobiecą perspektywą w literaturze.

⬤ Niekonwencjonalny i fragmentaryczny styl narracji może zmylić czytelników oczekujących tradycyjnej historii.
⬤ Niektóre fragmenty mogą wydawać się gęste lub trudne ze względu na liczne odniesienia literackie.
⬤ Krytyka osobistych refleksji Zambreno i jej postrzeganej postawy w stosunku do otoczenia.
⬤ Drobne kwestie redakcyjne odnotowane w tekście.

(na podstawie 14 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Heroines, New Edition

Zawartość książki:

Manifest odzyskujący żony i kochanki literackiego modernizmu, który zainspirował pokolenie pisarzy i badaczy, wznowiony po ponad dekadzie.

Zaczynam zdawać sobie sprawę, że usunięcie "ja" z naszych esejów jest formą represji. Wykluczanie "ja" jest jak wypełnianie nakazu knebla - udawanie obiektywizmu tam, gdzie nie ma nic obiektywnego w doświadczeniu konfrontowania się z literaturą, angażowania się w nią i zachwycania się nią.

Ostatniego dnia grudnia 2009 roku Kate Zambreno, wówczas jeszcze niepublikowana pisarka, założyła blog zatytułowany "Frances Farmer Is My Sister", który powstał w wyniku jej obsesji na punkcie literackiego modernizmu i niedawnej przeprowadzki do Akron w stanie Ohio, gdzie jej partner pracował na uniwersytecie. Szeroko publikowany blog Zambreno stał się ujściem dla jej bardzo dobrze poinformowanych i pełnych pasji tyrad oraz melancholijnych portretów losów modernistycznych "żon i kochanek", odzyskując tradycyjnie patologizowane biografie Vivienne Eliot, Jane Bowles, Jean Rhys i Zeldy Fitzgerald: pisarek i artystek, które same służyły jako muzy pisarzy, tylko po to, by zakończyć swoje życie w ciszy, wymazane i zinstytucjonalizowane. W ciągu dwóch lat Frances Farmer Is My Sister pomogła stworzyć społeczność pisarek i opracowała nowy feministyczny dyskurs pisania na marginesie i rozwijania alternatywnego kanonu.

W Heroines Zambreno rozszerza polemikę rozpoczętą na swoim blogu w olśniewające, oryginalne dzieło literaturoznawcze. Łącząc teorie, które dyktowały, czym powinna być literatura i kto może ją pisać - śledzi genezę kulturowego szablonu, który konsekwentnie wyrzuca kobiece doświadczenia do sfery "mniejszości" i diagnozuje kobiety za przekraczanie granic społecznych. "LĘK: kiedy go doświadcza, jest patologiczny" - pisze Zambreno. "Kiedy on to robi, jest to egzystencjalne". Wraz z Heroines, Zambreno dostarczyła model dla nowo zsubiektywizowanej krytyki, prefigurując wiele grupowych biografii i form autoteorii oraz hybrydowych wspomnień, które miały nadejść w kolejnych latach. Książka, która stała się własnym kanonem, Heroines została uznana za jedną z "50 książek, które definiują ostatnie 5 lat w literaturze" przez Flavorwire, "Niezbędny manifest feministyczny" przez Dazed i jedną z "50 najlepszych książek autorstwa kobiet" w Buzzfeed.