Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka stanowi wciągającą narrację przeplatającą historię migracji mennonitów do Azji Środkowej z osobistą podróżą autora w poszukiwaniu tożsamości i przynależności. Zawiera piękną prozę i poetyckie opisy, chociaż niektórzy czytelnicy uznali niektóre sekcje za zbyt napisane.
Zalety:⬤ Dobrze napisana i wciągająca opowieść
⬤ pięknie oddaje historię i kulturę mennonitów i Uzbekistanu
⬤ oferuje osobiste spostrzeżenia, które łączą się z szerszymi tematami tożsamości i przynależności
⬤ zawiera bogate opisy i sugestywne sceny
⬤ edukacyjna dla osób niezaznajomionych z tematem.
Wady:⬤ Niektórzy czytelnicy uważali, że książka jest zbyt napisana i ma złożoną strukturę narracyjną, która może utrudniać zaangażowanie
⬤ aspekty dyskusji historycznych i filozoficznych były postrzegane jako bardziej suche w przeciwieństwie do osobistych opowieści
⬤ amorficzny styl może nie spodobać się każdemu.
(na podstawie 11 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The White Mosque: A Memoir
Zawartość książki:
Książka nominowana do nagrody PEN/Jean Stein Book Award.
The White Mosque to historyczny gobelin podróżników przekraczających granice, studentów, wędrowców, męczenników i najeźdźców, będący wspomnieniowym, pryzmatycznym zapisem podróży przez Uzbekistan i dziwnych zmian, spotkań i wypadków, które łączą się w celu stworzenia tożsamości.
Pod koniec XIX wieku grupa niemieckojęzycznych mennonitów udała się z Rosji do Azji Środkowej, gdzie ich charyzmatyczny przywódca przepowiedział powrót Chrystusa.
Ponad sto lat później Sofia Samatar dołącza do wycieczki podążającej ich szlakiem, zafascynowana nie trudami podróży, ale jej następstwami: założeniem małej chrześcijańskiej wioski w muzułmańskim chanacie Khiva. Nazwana Ak Metchet, "Biały Meczet", po bielonym kościele mennonitów, wioska przetrwała pięćdziesiąt lat.
W pogoni za tą ciekawą historią Samatar odkrywa różne postacie, których życie przecina się wokół starożytnego Jedwabnego Szlaku, od XV-wiecznego astronoma-króla, przez nieustraszoną szwajcarską podróżniczkę z lat 30. XX wieku, po pierwszego uzbeckiego fotografa, i bada takie tematy, jak kino Azji Środkowej, męczennicy mennoniccy i własne złożone wychowanie Samatar jako córki szwajcarsko-mennonickiej i somalijsko-muzułmańskiej, wychowanej jako kolorowa mennonicka w Ameryce.
The White Mosque to świecka pielgrzymka do zaginionej wioski i prawie zapomnianej historii, która śledzi porowate i stale rozszerzające się granice tożsamości, pytając: jak wchodzimy w historie innych? I w jaki sposób, z tkanki życia, z jego dziwnymi incydentami, zakopanymi archiwami i zaskakującymi powiązaniami, osoba konstruuje siebie?
