Książka zawiera dwa najbardziej znane dzieła Khalila Gibrana. Kahlil Gibran był libańsko-amerykańskim pisarzem, poetą i artystą wizualnym, uważanym również za filozofa, choć on sam odrzucił ten tytuł.
Gibran omawiał „”takie tematy jak religia, sprawiedliwość, wolna wola, nauka, miłość, szczęście, dusza, ciało i śmierć„” w swoich pismach, które „”charakteryzowały się innowacyjnością zrywającą z formami przeszłości, symbolizmem, nieśmiertelną miłością do ojczystej ziemi i sentymentalnym, melancholijnym, ale często oratorskim stylem„”. Jeśli chodzi o jego język (zarówno w języku arabskim, jak i angielskim), Salma Khadra Jayyusi zauważa, że „ze względu na duchowy i uniwersalny aspekt jego ogólnych tematów, wydaje się, że wybrał słownictwo mniej idiomatyczne niż normalnie wybrałby współczesny poeta świadomy modernizmu w języku”. Według Jeana Gibrana i Kahlila G.
Gibrana, „”Ignorując większość tradycyjnego słownictwa i formy klasycznego arabskiego, zaczął rozwijać styl, który odzwierciedlał zwykły język, który słyszał jako dziecko w Besharri i na który był nadal narażony w South End (w Bostonie). To użycie potocznego języka było bardziej wynikiem jego izolacji niż konkretnego zamiaru, ale spodobało się tysiącom arabskich imigrantów”.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)