Asy myśliwskie Spitfire w północno-zachodniej Europie 1944-45

Opinie czytelników

Książka „Spitfire Aces of Northwest Europe 1944-45” autorstwa Andrew Thomasa jest chwalona za wciągającą treść na temat pilotów Spitfire podczas drugiej części II wojny światowej. Podczas gdy wielu recenzentów chwali książkę za bogatą oprawę wizualną, pouczające anegdoty i jakość związaną z serią Aircraft of the Aces wydawnictwa Osprey, kilku krytyków zwraca uwagę na jednostronność narracji i powtarzające się sformułowania, które umniejszają ogólne wrażenia.

⬤ Wciągająca i pouczająca zawartość o pilotach Spitfire'ów i ich wyczynach.
⬤ Wysokiej jakości oprawa wizualna, w tym nowe kolorowe profile.
⬤ Wyczerpujące opisy różnych jednostek RAF i ich historii.
⬤ Polecany dla entuzjastów lotnictwa i kolekcjonerów tytułów Osprey.

⬤ Niektóre narracje są powtarzalne i mogą być męczące w czytaniu.
⬤ Relacje są postrzegane jako jednostronne, pozbawione głębi na temat sił przeciwnika i strat.
⬤ Niektórzy krytycy kwestionują kryteria określające „asa”.

(na podstawie 15 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Spitfire Aces of Northwest Europe 1944-45

Zawartość książki:

Spitfire Aces of Northwest Europe szczegółowo opisuje wyczyny 37 pilotów, którzy "zostali asami" latając Spitfire'ami z silnikiem Merlin w zaciętych powietrznych starciach nad północno-zachodnią Europą w ostatnich latach II wojny światowej.

Po zdobyciu przewagi powietrznej nad Francją przed D-Day, Spitfire walczył z myśliwcami Luftwaffe nad stanowiskami rakiet V-2 i samymi nazistowskimi Niemcami.

Kultowy Spitfire był stale rozwijany przez cały okres swojej służby, a na początku 1944 roku był najliczniejszym myśliwcem dziennym RAF-u, wyposażając dziesiątki eskadr w nowo utworzonym 2. TAF i Obronie Powietrznej Wielkiej Brytanii. Dywizjony obu dowództw były mocno zaangażowane w "zmiękczanie" celów taktycznych we Francji przed D-Day, nie tylko poprzez ataki myśliwsko-bombowe, ale także eskortowanie alianckich nalotów średnich bombowców. Chociaż Spitfire z silnikiem Griffon wchodził do służby, to do końca wojny dominowały warianty z silnikiem Merlin (modele V, IX i XVI). Eskadry Merlin Spitfire, bazujące na lotniskach w południowej Anglii, zapewniły większość osłony powietrznej podczas lądowania w D-Day. Wkrótce potem większość eskadr 2. TAF przeniosła się na kontynent, by początkowo bazować na pospiesznie wyrównanych pasach. Gdy Luftwaffe próbowała przeciwstawić się alianckiej przewadze powietrznej, wielu pilotów latających na Merlinach Spitfire zdobyło znaczące punkty, podążając za wojskami alianckimi przez północno-zachodnią Europę - to właśnie Merliny Spitfire RCAF jako pierwsze zestrzeliły Me 262.

Gdy siły alianckie wkroczyły do Niemiec, jednostki Spitfire były często angażowane przez Luftwaffe w brutalne walki powietrzne nad kurczącą się Trzecią Rzeszą. Spotkania te zaowocowały wysokimi wynikami alianckich jednostek myśliwskich. Dywizjony Merlin Spitfire z RAF-u, RAAF-u, RCAF-u, RNZAF-u i dywizjonów "Wolnej Europy" również wykonywały coraz więcej ataków naziemnych w ostatnich miesiącach wojny. Dywizjony 2. TAF zostały sformowane w mobilne skrzydła, z których wiele było dowodzonych lub pilotowanych w powietrzu przez jednych z najbardziej utytułowanych asów RAF Spitfire, a wielu innych dowodziło również dywizjonami. Niniejszy tom obejmuje również wyczyny tych dywizjonów Merlin Spitfire, które pozostały pod kontrolą ADGB i były wykorzystywane do eskorty dalekiego zasięgu podczas dziennych nalotów ciężkich bombowców RAF na niemiecki przemysł. Kilka dywizjonów było również zaangażowanych w kampanię przeciw V1 Operation Diver oraz celowanie w miejsca startu rakiet V2 (operacja Big Ben).