Armie i wojny Króla Słońce 1643-1715: Tom 5: Korsarze i żołnierze w obu Amerykach

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 3 głosach.

Oryginalny tytuł:

The Armies and Wars of the Sun King 1643-1715: Volume 5: Buccaneers and Soldiers in the Americas

Zawartość książki:

Ludwik XIV, francuski Król Słońce, miał globalne zamorskie wielkie wizje dla swojego narodu. W Ameryce. Jego transformacja walczących małych karaibskich osad w rozległą i bardzo dobrze prosperującą francuską domenę pośród wielu wyzwań i bitew jest w większości nieznana. Dzięki badaniom prowadzonym głównie w zamorskich archiwach Francji, oferujemy niniejsze opracowanie. W pierwszym, dziewięcioczęściowym rozdziale, obejmującym okres od XVI do początku XVIII wieku, Indie Zachodnie i znaczna część przybrzeżnej Ameryki Łacińskiej znajdowały się w stanie niemal nieustannej wrogości, w dużej mierze spowodowanej fantastycznymi bogactwami znalezionymi w Ameryce. Hiszpania rościła sobie pretensje do tego kontynentu dzięki swojemu złotu i srebru, często eliminując obcokrajowców mieczem. Francuscy i brytyjscy korsarze, a później osadnicy i żołnierze zajmowali jednak małe wyspy.

W 1655 roku brytyjska ekspedycja zajęła znacznie większą Jamajkę. W międzyczasie głównie francuscy poszukiwacze przygód wędrowali po pustkowiach zachodniego Haiti (wówczas zwanego Saint-Domingue). Kiedy zostali złapani przez Hiszpanów, nie dano im ani chwili wytchnienia. Stali się korsarzami lub Braćmi Wybrzeża, jednymi z najbardziej godnych zaufania wojowników w historii, żądnymi zemsty na Hiszpanach. Dzięki nim Król Słońce dostrzegł możliwość zabezpieczenia swoich małych wysp i Gujany, wysyłając wojska, statki i broń, a jednocześnie dyskretnie zapewniając oficjalne wsparcie korsarzom na Saint-Domingue. Regularne wojska francuskie, korsarze i marynarka wojenna często łączyły swoje wysiłki w wyprawach takich jak zdobycie Cartagena de Indias i Rio de Janeiro. Walczyli także na Pacyfiku, a po 1700 r. eskortowali nawet hiszpańskie floty skarbów. Wysiłki Ludwika XIV zakończyły się sukcesem, a do 1715 r. francuska domena była pokaźna i należała do najbardziej lukratywnych na świecie.

Pozostałe rozdziały i dodatki przedstawiają organizację regularnych wojsk, w szczególności nieznane dotąd w dużej mierze placówki Compagnies franches de la Marine (niezależne kompanie marynarki wojennej) na Wyspach jako stałe garnizony w Indiach Zachodnich i Gujanie, ich służbę, styl życia, broń, mundury i barwy. Korsarze zostaną również przedstawieni w podobny sposób, a czytelnicy mogą spodziewać się ogromnych różnic w stosunku do korsarzy kinowych, prawdziwych, w brudnych lnianych ubraniach, uzbrojonych w charakterystyczne "muszkiety korsarskie" o znanej dokładności oraz własnych sztandarach i barwach.

Milicjanci byli również bardzo ważni i często walczyli. Przedstawiono ich organizację, w skład której wchodzili Afrokaribowie, a także broń, stroje i znane mundury. Dalej omówiono fortyfikacje, zwłaszcza ich zachodnioindyjskie cechy szczególne. Pracę uzupełnia chronologia większości bitew, załączniki i bibliografia z przypisami.