Armia Andersa: Generał Władysław Anders i II Korpus Polski 1941-46

Opinie czytelników

Książka dostarcza cennych spostrzeżeń historycznych, zwłaszcza na temat generała Andersa i polskiego wysiłku w II wojnie światowej. Nie skupia się jednak na samej armii i jest krytykowana za niewystarczającą ilość szczegółów i brak map.

Duża wartość historyczna, czytelna i łatwa do zrozumienia, zapewnia perspektywę przydatną dla osób niezaznajomionych z polskim wkładem w II wojnę światową, dobrze napisana.

Skupia się zbytnio na generale Andersie, a nie na armii, brakuje map ułatwiających orientację, rozczarowująco mało rozdziałów poświęconych generałowi Andersowi i żołnierzom, zawiera wiele dyskusyjnych opinii.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Anders' Army: General Wladyslaw Anders and the Polish Second Corps 1941-46

Zawartość książki:

Wraz z tysiącami swoich rodaków Władysław Anders został uwięziony przez Sowietów, gdy ci zaatakowali Polskę wraz ze swoimi niemieckimi sojusznikami w 1939 roku.

Znosili okropne traktowanie, dopóki niemiecka inwazja na Związek Radziecki w 1941 r. nie postawiła Stalina w obozie aliantów, po czym zostali ewakuowani do Iranu i sformowani w II Korpus Polski pod dowództwem Andersa.

Po wyposażeniu i wyszkoleniu korpus został ostatecznie zaangażowany w kampanię włoską, zwłaszcza pod Monte Cassino. Autor ocenia wyniki Andersa jako dowódcy wojskowego, uznając go za zaledwie adekwatnego, ale jego rola polityczna była bardziej znacząca i spowodowała tarcia w obozie alianckim. Od samego początku często sprzeciwiał się Sikorskiemu, polskiemu premierowi na uchodźstwie i Naczelnemu Wodzowi polskich sił zbrojnych na Zachodzie.

Rzeczywiście, Anders był podejrzewany o zmowę w sprawie śmierci Sikorskiego w lipcu 1943 r., a później o wysłanie polskich szwadronów śmierci do Polski w celu wyeliminowania przeciwników - zarzuty, które bada Evan McGilvray. Co więcej, Anders wyrażał głęboką nieufność wobec Stalina i nawoływał do wojny z Sowietami po klęsce Hitlera.