And Every Morning the Way Home Gets Longer and Longer - Od autora bestsellerów New York Timesa Anxious People

Opinie czytelników

Powieść „And Every Morning the Way Home Gets Longer and Longer” autorstwa Fredrika Backmana porusza tematy pamięci, miłości i słodko-gorzkiej relacji między dziadkiem i jego wnukiem, gdy dziadek walczy z demencją. Narracja jest przejmująca i wywołuje silne emocje, przedstawiając zmagania z utratą pamięci, jednocześnie podkreślając trwałe więzi miłości i rodziny.

⬤ Głęboko emocjonalna i wzruszająca historia, która rezonuje z czytelnikami.
⬤ Mistrzowski styl pisania, który oddaje złożoność ludzkich emocji.
⬤ Silny rozwój postaci, szczególnie w przedstawieniu relacji dziadka i wnuka.
⬤ Krótki czas trwania sprawia, że książkę czyta się szybko, a jednocześnie z dużym zainteresowaniem.
⬤ Dostarcza znaczącej refleksji na temat wspomnień i procesu pożegnania.
⬤ Wielu czytelników wyraziło chęć ponownego przeczytania książki i podarowania jej w prezencie, co wskazuje na jej trwały wpływ.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że historia może nie płynąć tak płynnie, jak inne dzieła Backmana.
⬤ Może to być przejmująca i bolesna lektura dla osób z osobistymi doświadczeniami związanymi z demencją.
⬤ Krótkość historii oznacza, że niektórzy czytelnicy chcieliby więcej głębi lub zgłębienia pewnych tematów.

(na podstawie 835 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

And Every Morning the Way Home Gets Longer and Longer - From the New York Times bestselling author of Anxious People

Zawartość książki:

Czuła i wzruszająca powieść autorki „Mężczyzny zwanego Ove” i „Ludzi niespokojnych”„Przeczytałam tę pięknie wymyśloną i poruszającą powieść za jednym posiedzeniem, całkowicie zachwycona, chcąc podzielić się nią ze wszystkimi, których znam” Lisa Genova, autorka bestsellerów New York Timesa Still Alice _________ Dziadek i Noah siedzą na ławce na placu, który z dnia na dzień staje się coraz mniejszy. Czekając razem na ławce, opowiadają dowcipy i dyskutują o wspólnej miłości do matematyki.

Dziadek wspomina, jak to było zakochać się w swojej żonie i jak to było ją stracić. Teraz jest dla niego tak realna, jak pierwszego dnia, gdy ją poznał, ale boi się dnia, w którym nie będzie jej pamiętał. Czasami dziadek siada na ławce obok Teda, ojca Noah - Teda, który nigdy nie lubił matematyki, woli pisać i grać na gitarze, i całe życie czekał, aż ojciec będzie miał dla niego czas, zaakceptuje go.

Ale w ich miłości do Noah znaleźli wspólną więź. Dziadek, Ted i Noah spotykają się tutaj, w tej osobliwej przestrzeni, która staje się coraz ciemniejsza i bardziej zagmatwana.

I tutaj nauczą się żegnać, w powietrzu unosi się zapach hiacyntów, nie ma się czego bać. _________'Urocza, słodko-gorzka...

Mądra i rozdzierająca serce, smukła powieść Backmana celebruje radość łączenia się nawet w środku odpuszczania” People Magazine.