Ocena:
Książka koncentruje się na przejściu od wiktoriańskiej fikcji literackiej, w szczególności jej narracji skoncentrowanej na kobietach, do męskich narracji filmowych reprezentowanych przez twórczość Hitchcocka. Autor przedstawia wgląd w filmy Hitchcocka i jego relacje z córką, wywołując interesujące dyskusje, choć analiza jest mocno skoncentrowana na rolach płciowych.
Zalety:Książka zawiera interesujące spostrzeżenia, zwłaszcza dotyczące relacji Hitchcocka z córką i jej ról w jego filmach. Zapewnia unikalne spojrzenie na jego późniejsze dzieła, kwestionując ich typowe interpretacje jako porażki i służy jako katalizator do dalszych rozważań na temat Hitchcocka.
Wady:Tytuł jest mylący, ponieważ książka nie zgłębia kwestii wiktoriańskich tak, jak oczekiwano. Skupienie się na rolach płciowych może wydawać się nadmierne, prowadząc do jednowymiarowej analizy filmów Hitchcocka. Autorka ma tendencję do powtarzania swojego głównego argumentu, przez co staje się on powtarzalny.
(na podstawie 1 opinii czytelników)
Alfred Hitchcock: The Legacy of Victorianism
To prowokacyjne studium śledzi długą karierę reżyserską Alfreda Hitchcocka od wiktorianizmu do postmodernizmu. Paula Marantz Cohen bierze pod uwagę najlepsze filmy Hitchcocka - Cień wątpliwości, Rear Window, Vertigo, Psycho - a także niektóre z jego bardziej nierównych - Rope, The Wrong Man, Topaz - i tworzy powiązania między jego ewolucją jako filmowca a trendami w szerszym społeczeństwie.
Opierając się na wielu metodologiach, w tym feminizmie, psychoanalizie i systemach rodzinnych, autor zapewnia wnikliwe spojrzenie na paradoks wiktoriańskiego dżentelmena, który wyewoluował w jednego z czołowych mistrzów nowoczesnego medium filmowego. Cohen twierdzi, że filmy Hitchcocka są po części męską odpowiedzią na domowe, psychologiczne powieści, które przemawiały głównie do kobiet w epoce wiktoriańskiej. Jego karierę można postrzegać jako próbę zrównoważenia "dwóch twarzy wiktorianizmu": męskiego dziedzictwa prawa i hierarchii oraz kobiecego dziedzictwa uczuć i wyobraźni.
Cohen twierdzi, że filmy Hitchcocka odzwierciedlają jego wiktoriańskie dziedzictwo i służą jako mapa ideologicznych trendów. Prześledza jego rozwój od okresu brytyjskiego, przez klasyczne lata hollywoodzkie, aż po późniejszą fazę, śledząc ewolucję koncepcyjną, która odpowiada ewolucji tożsamości kulturowej - takiej, która opiera się na wiktoriańskim dziedzictwie i ostatecznie je odrzuca.
