Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka o Agrypinie Młodszej otrzymuje wysokie pochwały za dobrze zbadaną i pouczającą narrację. Czytelnicy doceniają dogłębny wgląd w życie Agrypiny i dynamikę polityczną starożytnego Rzymu. Niektórzy recenzenci zauważają jednak, że mały rozmiar czcionki utrudnia czytanie i że książka może nadmiernie skupiać się na niepowiązanych postaciach, odciągając uwagę od historii Agrypiny.
Zalety:Dobrze zbadana, pouczająca i zapewniająca fascynujący wgląd w starożytną politykę i rolę Agrypiny w niej. Pisanie jest opisane jako cudownie autorytatywne i przyjemne, z dobrym poczuciem humoru.
Wady:Mały rozmiar czcionki utrudnia niektórym czytanie, a nadmiar szczegółów dotyczących niepowiązanych postaci odwraca uwagę od narracji Agrypiny.
(na podstawie 12 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Agrippina: Sex, Power, and Politics in the Early Empire
Zawartość książki:
Agrypina Młodsza osiągnęła poziom władzy w Rzymie pierwszego wieku niespotykany dotąd dla kobiety. Według starożytnych źródeł osiągnęła swój sukces, spiskując przeciwko swojemu bratu, cesarzowi Kaliguli, mordując swojego męża, cesarza Klaudiusza, i kontrolując swojego syna, cesarza Nerona, sypiając z nim. Współcześni uczeni zwykle akceptują ten werdykt. Ale w swojej dynamicznej biografii - pierwszej o Agrypinie w języku angielskim - Anthony Barrett maluje zaskakujący nowy obraz tej wpływowej kobiety.
Opierając się na najnowszych dowodach archeologicznych, numizmatycznych i historycznych, Barrett argumentuje, że Agrypina została źle oceniona. Chociaż była ambitna, mówi Barrett, wybiła się dzięki zdolnościom i determinacji, a nie seksualnemu powabowi, a jej wkład polityczny w jej czasy wydaje się być pozytywny. Po małżeństwie Agrypiny z Klaudiuszem nastąpił wyraźny spadek liczby egzekucji sądowych i ścisła współpraca między Senatem a cesarzem.
Osada Kolonia, założona pod jej egidą, była wzorem harmonii społecznej.
A pierwsze pięć lat panowania Nerona, kiedy jeszcze żyła, było najbardziej oświeconym okresem jego rządów. Według Barretta jedyną prawdziwą wadą Agrypiny był jej związek z synem, potworem, którego sama stworzyła i który kazał ją zamordować w przerażających i brutalnych okolicznościach. Wpływ Agrypiny był jednak tak trwały, że przez około 150 lat po jej śmierci żadna kobieta w rodzinie cesarskiej nie odważyła się przyjąć asertywnej roli politycznej.
