Ocena:
Autobiografia Edith Wharton przedstawia bogaty w szczegóły opis jej życia i społeczeństwa wyższych sfer jej czasów, ale jest krytykowana za powtarzalność i nadmierne skupienie się na wymienianiu nazwisk, zamiast na dostarczaniu głębokich osobistych spostrzeżeń. Podczas gdy niektórzy czytelnicy uważają, że jej pisarstwo jest wciągające, a jej refleksje interesujące, inni uważają, że w książce brakuje angażujących anegdot i pomija ona ważne osobiste doświadczenia.
Zalety:⬤ Bogate w szczegóły opisy Nowego Jorku, Paryża i włoskiego społeczeństwa.
⬤ Wnikliwe refleksje na temat jej życia i kariery literackiej.
⬤ Poetycki i piękny styl pisania. # Apeluje do czytelników zainteresowanych fikcją Wharton i historycznym społeczeństwem literackim.
⬤ Oferuje wgląd w umysł wybitnej pisarki swoich czasów.
⬤ Nadmierne wymienianie nazwisk i powtarzające się listy osłabiają narrację.
⬤ Brakuje głębi w osobistych doświadczeniach, unikając wielu interesujących i potencjalnie skandalicznych aspektów jej życia.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznali ją za suchą i trudną do zaangażowania.
⬤ Może rozczarować tych, którzy oczekują bardziej tradycyjnego pamiętnika z osobistymi anegdotami.
(na podstawie 39 opinii czytelników)
A Backward Glance: An Autobiography
Edith Wharton, pierwsza kobieta, która zdobyła Nagrodę Pulitzera, żywo odzwierciedla swoje życie publiczne i prywatne w tym oszałamiającym pamiętniku.
Z bogactwem i delikatnością opisuje wyrafinowane nowojorskie społeczeństwo, w którym Wharton spędziła młodość, a także kroniki jej podróży po Europie i sukcesów literackich w dorosłym życiu. Pięknie przedstawione są jej przyjaźnie z wieloma najbardziej znanymi artystami i pisarzami jej czasów, w tym z jej bliskim przyjacielem Henrym Jamesem.
We wstępie do tego wydania Louis Auchincloss nazywa pisarstwo w A Backward Glance "tak jędrnym, wyrazistym i klarownym, jak w najlepszych jej powieściach". Jest to pamiętnik, który oczaruje i zafascynuje wszystkich czytelników beletrystyki Wharton.
