Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka zapewnia dogłębną analizę wydarzeń i nastrojów towarzyszących rewolucji amerykańskiej w 1774 roku, podkreślając złożoność postaw kolonialnych wobec rządów brytyjskich. Chociaż oferuje szczegółowe spostrzeżenia i przedstawia zarówno lojalistyczną, jak i patriotyczną perspektywę, czytelnicy uważają, że jej gęste szczegóły i styl pisania są nieco nużące i suche.
Zalety:⬤ Oferuje nowy wgląd w rok 1774 i jego znaczenie dla rewolucji amerykańskiej.
⬤ Zapewnia zrównoważone spojrzenie z perspektywy lojalistów i patriotów.
⬤ Szerokie wykorzystanie źródeł pierwotnych i szczegółowej dokumentacji zwiększa zrozumienie.
⬤ Dobra do badań historycznych i naukowej oceny.
Wady:⬤ Styl pisania jest często opisywany jako nudny i nużący.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że ilość szczegółów jest przytłaczająca i powtarzalna.
⬤ Może bardziej przypominać podręcznik niż wciągającą narrację.
⬤ Nie wszyscy uważają ją za przyjemną; niektórzy czytelnicy z trudem przez nią przebrnęli.
(na podstawie 33 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
1774: The Long Year of Revolution
Zawartość książki:
Od jednego z naszych najbardziej uznanych i oryginalnych historyków kolonialnych, przełomowa książka śledząca krytyczny „długi rok” 1774 i rewolucyjne zmiany, które miały miejsce od Boston Tea Party i Pierwszego Kongresu Kontynentalnego do bitew pod Lexington i Concord.
NAJLEPSZA KSIĄŻKA ROKU WEDŁUG WALL STREET JOURNAL
W tym mistrzowskim dziele historycznym, będącym kulminacją ponad czterech dekad badań i przemyśleń, Mary Beth Norton przygląda się szesnastu miesiącom poprzedzającym starcia pod Lexington i Concord w połowie kwietnia 1775 roku. Był to krytyczny i często pomijany okres, w którym koloniści tradycyjnie lojalni wobec króla Jerzego III rozpoczęli niezgodne „dyskusje”, które doprowadziły ich do zaakceptowania nieuchronności wojny z Imperium Brytyjskim. Czerpiąc obficie z pamfletów, gazet i osobistej korespondencji, Norton rekonstruuje kolonialny dyskurs polityczny, jaki miał miejsce w 1774 roku. Pod koniec roku konserwatyści rozpoczęli energiczną kampanię krytykującą Pierwszy Kongres Kontynentalny. Do tego czasu było już jednak za późno. Na początku 1775 r. gubernatorzy kolonii poinformowali urzędników w Londynie, że nie są w stanie udaremnić rosnącej władzy lokalnych komitetów i sprzymierzonych z nimi kongresów prowincjonalnych. Chociaż Deklaracja Niepodległości została formalnie przyjęta dopiero w lipcu 1776 roku, Amerykanie w rzeczywistości „ogłosili niepodległość” jeszcze przed wybuchem wojny w kwietniu 1775 roku, przestrzegając dekretów rządów prowincji, które wybrali, a nie urzędników kolonialnych mianowanych przez króla. Norton oddaje napięcie i dramatyzm tego kluczowego roku i fundamentalnego momentu w historii Ameryki i ożywia go jak żaden inny historyk wcześniej.
