Żydzi na Karaibach

Opinie czytelników

Książka przedstawia zróżnicowaną eksplorację żydowskiej sefardyjskiej kolonizacji Karaibów, z sekcjami od szeroko pojętej historii po bardziej szczegółowe i niszowe tematy. Jej nierówny charakter może ograniczyć jej atrakcyjność dla ogółu czytelników, ale ma ona wartość akademicką ze względu na niedobór badań w tej dziedzinie.

⬤ Zawiera dobrze zbadany przegląd żydowskiej sefardyjskiej kolonizacji Karaibów.
⬤ Oferuje wgląd w konkretne historie kulturowe i tematy, które są rzadko poruszane gdzie indziej.
⬤ Może być korzystna dla kręgów akademickich i osób poszukujących szczegółowej wiedzy.

⬤ Zawartość różni się pod względem atrakcyjności, niektóre sekcje są bardzo szczegółowe, a inne mniej interesujące.
⬤ Może nie przyciągnąć przeciętnego czytelnika ze względu na swoje specjalistyczne ukierunkowanie.
⬤ Niektórym tematom, takim jak specyficzny jamajski żydowski artysta, może brakować kompleksowego kontekstu.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Jews in the Caribbean

Zawartość książki:

Portugalska diaspora żydowska narodziła się w wyniku podwójnej tragedii: wypędzenia Żydów z Hiszpanii w 1492 r. i przymusowej konwersji/wypędzenia Żydów z Portugalii w 1497 roku.

Potężne połączenie wypędzenia, inkwizycji i krypto-judaizmu sprawiło, że ludzie nie byli ani w pełni Żydami, ani w pełni chrześcijanami. Następnie wielu z nich opuściło Półwysep Iberyjski; niektórzy znaleźli schronienie na Karaibach, ale udało im się utrzymać silne więzi z portugalskimi Żydami w Europie Zachodniej, Imperium Osmańskim i na Dalekim Wschodzie, a także nawiązać więzi z otaczającymi ich ludami i kulturami. Niniejsza książka przygląda się wielu różnym aspektom tej złożonej przeszłości.

Jej interdyscyplinarne podejście pozwala na zebranie wielu nowych informacji w celu stworzenia kompleksowego obrazu. Część I określa kontekst, a także rozważa związek karaibskiego żydostwa z europejskimi systemami handlowymi; jego szczególne powiązania z Amsterdamem i rządzonym przez Holendrów Curacao; oraz rolę żydowskich kupców w handlu na Jamajce.

Część II analizuje materialną i wizualną kulturę Żydów na brytyjskich i holenderskich Karaibach, podczas gdy część III przygląda się tożsamości i dziedzictwu karaibskich Żydów oraz ich współczesnym przejawom. Część IV zawiera badania archiwalne, które oświetlają inne ważne tematy - przygodę i piractwo, udział Żydów w XIX-wiecznym buncie czarnych niewolników i w pierwszych wyborach na Jamajce po przyznaniu Żydom prawa głosu, a także kwestie konkubinatu i stosunków seksualnych między Żydami a czarnymi. Część V przechodzi od spraw lokalnych do międzynarodowych, w szczególności powiązań z Ameryką kontynentalną.

W swojej różnorodności, artykuły zamieszczone w tym tomie sugerują wiele sposobów, w jakie formacja karaibskiej diaspory żydowskiej może być dziś rozumiana: jako diaspora żydowska rozproszona pod różnymi europejskimi imperiami kolonialnymi; jako żydowska jednostka kulturowa stworzona przez zestaw wspólnych tradycji i wspomnień historycznych; oraz jako jeden z elementów sieci relacji, które charakteryzowały świat atlantycki. Zdefiniowanie jej nie jest prostą sprawą: podobnie jak wszystkie tożsamości diaspory, podlegała ona ciągłym zmianom, wymyślając się na nowo w zmieniających się okolicznościach historycznych.