Żydzi na Karaibach

Opinie czytelników

Książka przedstawia zbiór prac, które różnią się pod względem atrakcyjności, od ogólnych przeglądów żydowskiej historii sefardyjskiej na Karaibach po bardziej szczegółowe tematy, które mogą nie rezonować z szerszą publicznością. Chociaż zawiera cenne spostrzeżenia, szczególnie dla tych, którzy studiują historię kultury, nie jest dostosowana do zwykłych czytelników.

Książka oferuje dobrze zbadany przegląd żydowskiej sefardyjskiej kolonizacji Karaibów i zawiera unikalne szczegóły, które są przeznaczone dla specjalistów. Wypełnia ona lukę w literaturze dotyczącej tego tematu, co może być korzystne dla użytku akademickiego.

Treść jest nierówna, a niektóre sekcje są bardzo szczegółowe i mniej interesujące dla ogólnego czytelnika. Atrakcyjność jest w dużej mierze ograniczona do osób posiadających specjalistyczną wiedzę lub żywotnie zainteresowanych tematem, co czyni ją mniej wciągającą dla zwykłych odbiorców.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Jews in the Caribbean

Zawartość książki:

Portugalska diaspora żydowska narodziła się w wyniku podwójnej tragedii: wypędzenia Żydów z Hiszpanii w 1492 r. i przymusowej konwersji/wypędzenia Żydów z Portugalii w 1497 roku.

Potężne połączenie wypędzenia, inkwizycji i krypto-judaizmu sprawiło, że ludzie nie byli ani w pełni Żydami, ani w pełni chrześcijanami. Następnie wielu z nich opuściło Półwysep Iberyjski; niektórzy znaleźli schronienie na Karaibach, ale udało im się utrzymać silne więzi z portugalskimi Żydami w Europie Zachodniej, Imperium Osmańskim i na Dalekim Wschodzie, a także nawiązać więzi z otaczającymi ich ludami i kulturami. Niniejsza książka przygląda się wielu różnym aspektom tej złożonej przeszłości.

Jej interdyscyplinarne podejście pozwala na zebranie wielu nowych informacji w celu stworzenia kompleksowego obrazu. Część I określa kontekst, a także rozważa związek karaibskiego żydostwa z europejskimi systemami handlowymi; jego szczególne powiązania z Amsterdamem i rządzonym przez Holendrów Curacao; oraz rolę żydowskich kupców w handlu na Jamajce.

Część II analizuje materialną i wizualną kulturę Żydów na brytyjskich i holenderskich Karaibach, podczas gdy część III przygląda się tożsamości i dziedzictwu karaibskich Żydów oraz ich współczesnym przejawom. Część IV zawiera badania archiwalne, które oświetlają inne ważne tematy - przygodę i piractwo, udział Żydów w XIX-wiecznym buncie czarnych niewolników i w pierwszych wyborach na Jamajce po przyznaniu Żydom prawa głosu, a także kwestie konkubinatu i stosunków seksualnych między Żydami a czarnymi. Część V przechodzi od spraw lokalnych do międzynarodowych, w szczególności powiązań z Ameryką kontynentalną.

W swojej różnorodności, artykuły zamieszczone w tym tomie sugerują wiele sposobów, w jakie formacja karaibskiej diaspory żydowskiej może być dziś rozumiana: jako diaspora żydowska rozproszona pod różnymi europejskimi imperiami kolonialnymi; jako żydowska jednostka kulturowa stworzona przez zestaw wspólnych tradycji i wspomnień historycznych; oraz jako jeden z elementów sieci relacji, które charakteryzowały świat atlantycki. Zdefiniowanie jej nie jest prostą sprawą: podobnie jak wszystkie tożsamości diaspory, podlegała ona ciągłym zmianom, wymyślając się na nowo w zmieniających się okolicznościach historycznych.