Życie wewnętrzne: Kraina wewnętrzna - przewodnik po sercu Ewangelii, tom 1

Opinie czytelników

The Inner Life autorstwa Eberharda Arnolda jest chwalona za głębokie duchowe spostrzeżenia i wezwanie do wierności Bogu pośród presji społecznej. Czytelnicy docenili wnikliwe badania, odniesienia do Pisma Świętego i mądrość duszpasterską, które są istotne dla współczesnych wyzwań. Niektórzy jednak stwierdzili, że język i kontekst historyczny mogą stanowić początkowe trudności dla współczesnych czytelników.

⬤ Głębokie duchowe spostrzeżenia
⬤ mocne odniesienia biblijne
⬤ wezwania do wierności Bogu
⬤ dogłębne badania
⬤ przystępna mądrość
⬤ istotne dla aktualnych kwestii społecznych
⬤ dobrze napisana i wpływowa.

⬤ Język może być trudny dla niektórych czytelników
⬤ kontekst historyczny może wymagać dodatkowego wysiłku, aby go zrozumieć
⬤ początkowe trudności z zaangażowaniem się w materiał.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Inner Life: Inner Land--A Guide Into the Heart of the Gospel, Volume 1

Zawartość książki:

Zaufany przewodnik do wewnętrznego królestwa, w którym nasze duchy znajdują siłę do opanowania życia i życia dla Boga.

Trudno jest wyolbrzymić znaczenie Innerland, zarówno dla Eberharda Arnolda, jak i jego czytelników. Pochłaniała ona jego energię przez większość jego dorosłego życia - od I wojny światowej, kiedy opublikował pierwszy rozdział pod tytułem War: A Call to Inwardness, do 1935 roku, ostatniego roku jego życia.

Zapakowany w metalowe pudełka i zakopany w nocy dla ochrony przed nazistami, którzy napadli na gabinet autora rok przed jego śmiercią (i ponownie rok po niej), Innerland nie był otwarcie krytyczny wobec reżimu Hitlera. Niemniej jednak zaatakował duchy, które ożywiały niemieckie społeczeństwo: jego mordercze odmiany rasizmu i bigoterii, jego upajający nacjonalistyczny zapał, jego bezmyślną masową histerię i wulgarny materializm. W tym sensie Innerland>/i> stoi w jaskrawej sprzeczności z duchem naszych czasów, jak i czasów autora.

Na pierwszy rzut oka Innerland>/i> wydaje się skupiać na kultywowaniu życia duchowego jako celu samego w sobie. Nic bardziej mylnego. W rzeczywistości dla Eberharda Arnolda sama myśl o zachęcaniu do rodzaju samolubnej samotności, w której ludzie szukają własnego spokoju, odcinając się od hałasu i pośpiechu życia publicznego wokół nich, jest anatemą. Pisze on w The Inner Life "Są to czasy niepokoju. Nie możemy się wycofać, świadomie ślepi na przytłaczającą pilność zadań, jakie stoją przed społeczeństwem. Nie możemy szukać wewnętrznego oderwania w wewnętrznej i zewnętrznej izolacji... Jedynym uzasadnieniem dla wycofania się do wnętrza siebie, aby uciec od dzisiejszego zagmatwanego, gorączkowego wiru, byłoby to, że owocność jest przez to wzbogacona. Jest to kwestia zdobycia wewnątrz, poprzez jedność z wiecznymi mocami, siły charakteru gotowej do przetestowania w strumieniu świata".

Innerland wzywa nas zatem nie do bierności, ale do działania. Zaprasza nas do odkrycia obfitości życia przeżywanego dla Boga. Otwiera nasze oczy na możliwości tej "wewnętrznej krainy niewidzialnego, gdzie nasz duch może znaleźć korzenie swojej siły, a tym samym umożliwić nam dążenie do mistrzostwa życia, do którego zostaliśmy powołani przez Boga". Tylko tam, mówi Eberhard Arnold, nasze życie może zostać umieszczone w oświecającym świetle wieczności i ujrzeć to, czym jest. Tylko tam znajdziemy jasność widzenia, której potrzebujemy, aby wygrać codzienną bitwę, jaką jest życie, oraz wewnętrzną kotwicę, bez której stracimy nasze punkty zaczepienia.