Życie Henryka VII

Opinie czytelników

Książka oferuje wgląd w Bernarda Andre, mniej znaną postać z okresu Tudorów, podkreślając jego wyjątkową pozycję jako głównego źródła ze względu na bliskość Henryka VII i księcia Artura. Chociaż nie jest tak wykwalifikowany jak Szekspir czy More, perspektywa Andre jest cenna dla zrozumienia propagandy Tudorów i kontekstu historycznego tamtych czasów.

Zapewnia relację z pierwszej ręki z podstawowego źródła z okresu Tudorów, cenną dla osób zainteresowanych Henrykiem VII i propagandą Tudorów, oferuje unikalny wgląd we wczesne wysiłki reklamowe.

Nie jest tak dobrze napisana ani tak wpływowa jak dzieła Szekspira czy More'a, książka została niedokończona z powodu okoliczności związanych ze śmiercią księcia Artura.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Life of Henry VII

Zawartość książki:

Skomponowane w latach 1500-1502 "Życie Henryka VII" jest pierwszą "oficjalną" relacją Tudorów o triumfie Henryka VII nad Ryszardem III. Jej autor, francuski humanista Bernard Andr, był poetą i historykiem na dworze Henryka VII oraz wychowawcą młodego księcia Artura. Zanurzony w literaturze klasycznej i zaznajomiony ze wszystkimi tropami starożytnej tradycji biograficznej, Andr wypełnił swoją relację klasycznymi aluzjami, wymyślonymi przemowami i historycznymi scenami. Choć dzieło to jest biografią, dramatyzuje zmianę dynastyczną, która nastąpiła w wyniku przejęcia angielskiego tronu przez Henryka Tudora w bitwie pod Bosworth Field w 1485 roku i śmierci Ryszarda III. Jego autor nie interesował się historycznymi "faktami", a gdy nie był pewien szczegółów, po prostu zostawiał wolne miejsce w rękopisie do późniejszego uzupełnienia. Zamiast tego skupił się na szlachetności rodu Henryka VII, moralnym charakterze kluczowych postaci i ukrytym działaniu historii. Relacja Andra odzwierciedla zatem wpływ nowych modeli humanistycznych na angielską historiografię. Jest to pierwszy rozszerzony argument za uzasadnionymi roszczeniami Henryka do angielskiej korony. "Życie Henryka VII" przetrwało w jednym rękopisie, zredagowanym przez Jamesa Gairdnera w XIX-wiecznej serii Rolls.

Zajmuje ważne miejsce w literackiej tradycji traktowania Ryszarda III, zapoczątkowanej przez André, kontynuowanej przez Thomasa More'a i Polydore'a Vergila, a osiągającej swój klasyczny wyraz w Szekspirze. Pierwsze angielskie tłumaczenie 
.

Wstęp, bibliografia, indeks. 
.