W XX wieku historia cesarzy rzymskich była w większości zaniedbywana przez serbską historiografię.
Eseje zebrane w tym tomie badają możliwości nowej historii cesarzy, która opiera się na historii strukturalnej i unika personalistycznych wzorców wyjaśnień. Poruszają one problemy źródeł, strukturalnych uwarunkowań imperialnych pól działania i badań biograficznych nad cesarzami od Augusta do Kommodusa (31 p.n.e.
- 192 n.e.). Autorzy: Christer Bruun, Olivier Hekster, Ralf von den Hoff, Martin Hose, Christian Ronning, Dirk Schnurbusch, Gunnar Seelentag, Dieter Timpe, Uwe Walter, Aloys Winterling, Christian Witschel, Martin Zimmermann.
