Zwierzęca radość: Księga śmiechu i reanimacji

Opinie czytelników

Recenzje książki „Animal Joy” są bardzo zróżnicowane, niektórzy czytelnicy uważają ją za błyskotliwą eksplorację śmiechu, psychoanalizy i osobistych historii, podczas gdy inni krytykują jej brak struktury i skupienia, co prowadzi do rozczarowania. Książka zbiera pochwały za wnikliwe i humorystyczne podejście, ale spotyka się z reakcją za postrzegane gawędziarstwo i nadmierne cytowanie.

Wielu czytelników docenia wnikliwe i humorystyczne refleksje na temat śmiechu, psychoanalizy i osobistych doświadczeń. Jest opisywana jako odważna, afirmująca życie i unikalna mieszanka poezji i analizy. Niektóre rozdziały, zwłaszcza te odnoszące się do klaunady, są uważane za szczególnie mocne i dobrze skonstruowane, z potencjałem do inspirowania dalszych poszukiwań w powiązanych tematach.

Krytycy wskazują na brak struktury książki, określając ją jako serię chaotycznych wpisów do dziennika bez wyraźnego ukierunkowania. Niektórzy czytelnicy wyrażają rozczarowanie z powodu nadmiernego cytowania i stycznych dyskusji, szczególnie związanych z tematami takimi jak prezydentura Trumpa, które odciągały uwagę od tematu radości. Doprowadziło to wielu czytelników do poczucia, że książka nie spełniła obietnicy podnoszącej na duchu narracji.

(na podstawie 17 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Animal Joy: A Book of Laughter and Resuscitation

Zawartość książki:

A Time Must-Read Book of 2022

Najlepsza książka 2022 roku według Publishers Weekly

Aster(ix) Journal's12 Best Nonfiction Books of 2022

Ożywcza, nieustannie zaskakująca książka o poważnej naturze śmiechu.

Śmiech wyrywa nas z martwoty. Wybuch spontanicznego śmiechu jest erupcją nieświadomości, która, podobnie jak opór polityczny, poezja czy samoobjawienie, wyraża prowokacyjne, bezczelne dążenie do uwolnienia się od zewnętrznych ograniczeń. Biorąc za punkt wyjścia odkrywczą zdolność śmiechu i zakorzenioną w doświadczeniu Nuar Alsadir jako poetki i psychoanalityka, Animal Joy stara się odzyskać poczucie bycia obecnym i ucieleśnionym. Pisząc w poetyckim, asocjacyjnym stylu, łącząc to, co osobiste z tym, co teoretyczne, Alsadir waha się od swoich doświadczeń w szkole klaunów, uzależnienia Anny Kareniny od morfiny, niefreudowskich zachowań Freuda, pośredników małżeńskich i pośredników wojennych, do "Nie żartów", Abu Ghraib, negrofobii Frantza, smutku, przesłuchań Bretta Kavanaugha, ścieżek śmiechu, problemu z przymiotnikami i tego, jak poezja może nas obudzić. W centrum książki znajduje się jednak relacja autorki z jej córkami, które wybuchają w tekście niczym nagły, niespodziewany śmiech. Te interwencje - szczere, czułe i zawsze stanowiące wyzwanie dla pisarki i jej myślenia - są jak małe rewolucje, wyraźnie pokazujące niebezpieczeństwa związane z odcięciem się od prawdziwego ja i podpowiadające, w jaki sposób można do niego powrócić.

Odważny i nienasycony debiut prozatorski, Animal Joy to oda do spontaniczności i poczucia życia.