Zunifikowany system dowodzenia i jedność dowodzenia

Oryginalny tytuł:

Unified Command System and Unity of Command

Zawartość książki:

Niniejsze opracowanie analizuje zdolność obecnego Jednolitego Systemu Dowodzenia do zapewnienia jedności dowodzenia, a tym samym uzyskania jedności wysiłków w operacjach z udziałem wielu służb. Po krótkim przeglądzie doktrynalnych podstaw obecnego systemu opracowano dwa historyczne studia przypadków - Desert One i Grenada.

Operacje te zostały przeanalizowane w celu określenia stopnia przestrzegania zaleceń obecnego systemu i uzyskanej jedności wysiłków. Badanie wykazało, że w obu przypadkach nastąpiło odejście od istniejącego systemu. OPSEC odegrał kluczową rolę w zmniejszeniu jedności wysiłków, co w dużej mierze wynikało z podziału planowania.

Dodatkowo, doraźne ustalenia dotyczące dowodzenia i kontroli oraz personelu widoczne w obu przypadkach mogły być motywowane rywalizacją służb i/lub ustępstwami politycznymi. W badaniu stwierdzono, że istniejąca doktryna wydaje się odpowiednia, choć istnieją dowody na opór służb wobec integracji.

Charakteryzuje się to brakiem uprawnień ogólnie zapewnianych jednostkom jednoczącym. Wynikająca z tego nierównowaga między odpowiedzialnością a władzą pozwala jedynie na luźną konfederację sił pojedynczych służb. Wreszcie, zaściankowość służb wydaje się w dużej mierze wynikać z braku wzajemnego zaufania i zaufania oraz ogólnego braku wspólnej wiedzy specjalistycznej.

Badanie zaleca podjęcie wysiłków w celu przezwyciężenia tego oporu. Działania te powinny obejmować: zwiększoną edukację oficerów średniego szczebla w zakresie zdolności, technik i ograniczeń siostrzanych służb, ścisłe przestrzeganie istniejących wytycznych kadrowych zawartych w UNAAF dla dowództw wielosłużbowych, zwiększone uprawnienia dla jednostek jednoczących oraz znaczące środki mające na celu zwiększenie prestiżu i nagród za wspólną służbę.