Understanding the Medieval Meditative Ascent: Augustine, Anselm, Boethius, & Dante
Wyznania, Proslogion i Pocieszenie filozofii, podobnie jak Boska komedia, wszystkie realizują platonistyczną wspinaczkę. Każdy z nich ma postać pielgrzyma, prowadzonego dialogicznie w podróży zrozumienia.
Każda z nich wznosi się na coraz wyższe poziomy zrozumienia i osiąga kulminację w najwyższej intelektualnej wizji. Wyższe poziomy zawierają i przewyższają wcześniejsze rozumienia, a tym samym rekonfigurują je, ale pośrednio, ponieważ poszukujący pielgrzym rzadko zatrzymuje się, aby zastanowić się nad etapami swojej wspinaczki. Na przykład wnioski Augustyna dotyczące czasu w księdze 11 obejmują pamięć jako „czas przeszły”, ale nie rozważa on ponownie swojego opisu pamięci w księdze 10 z tej nowej perspektywy.
Pozostawia to zadanie do medytacji czytelnika, jako ćwiczenie duchowe. W ten sposób platonistyczna wspinaczka generuje implikowane znaczenia medytacyjne, które badacze zbadali tylko częściowo.
Każda praca wzywa nas do czytania naprzód, w swojej podróży zrozumienia, i do medytacji wstecz nad etapami wznoszenia się i relacjami między nimi. Augustyn, Anzelm, Boecjusz i Dante pisali dla czytelników doświadczonych w medytacji nad Biblią, biegłych w odkrywaniu relacji między odległymi fragmentami. Zaprojektowali te dzieła jako duchowe ćwiczenia do tego samego rodzaju czytania i medytacji.
Understanding the Medieval Meditative Ascent wykorzystuje analizę literacką do odkrywania nowych znaczeń filozoficznych w tych dziełach. Przejrzyście napisany w języku nietechnicznym, jego opis ich struktur literackich i ukrytych znaczeń, które generują, poinformuje zarówno niespecjalistów, jak i specjalistów.
