Opinie czytelników
Podsumowanie:Krytyczna biografia Penelope Fitzgerald autorstwa Petera Wolfe'a jest krytykowana za nieścisłości dotyczące życia osobistego Fitzgerald, zwłaszcza jej religii i szczegółów rodzinnych. Podczas gdy niektórzy czytelnicy znajdują sporadyczne spostrzeżenia w pracy Wolfe'a, wielu uważa, że książka jest pełna błędów faktograficznych i brakuje jej głębi. Ogólnie rzecz biorąc, nie spełnia ona oczekiwań tych, którzy szukają dogłębnego zrozumienia dzieł Fitzgeralda.
Zalety:Niektórzy czytelnicy zauważają, że książka oferuje doskonały wgląd w twórczość Fitzgeralda i wskazuje istotne fragmenty „Błękitnego kwiatu”.
Wady:Biografia jest krytykowana za liczne nieścisłości dotyczące religii i życia osobistego Fitzgeralda, a także błędy na prawie każdej stronie. Wielu recenzentów zaleca unikanie tej książki na rzecz bardziej dokładnych prac krytycznych.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Understanding Penelope Fitzgerald
Zawartość książki:
Szczegółowy przegląd jednej z największych angielskich pisarek literatury pięknej ubiegłego wieku.
Studium Petera Wolfe'a na temat kanonu Penelope Fitzgerald oświetla pisma, które charakteryzuje jako posiadające nieomylny dramatyczny osąd, przyjazny i płynny styl oraz liryczne i precyzyjne fragmenty opisowe. W tym przeglądzie życia i kariery Fitzgerald, Wolfe wyjaśnia, w jaki sposób brytyjska powieściopisarka wnosi zasoby talentu i rzemiosła, myśli i uczuć, odwagi i wrażliwości do biografii i powieści, które przyniosły jej sławę.
Czytając szeroki zakres opublikowanych dzieł, w tym jej ostatnią powieść The Blue Flower, Wolfe opisuje rozwój pisarstwa Fitzgerald jako subtelny, ciągły proces. Twierdzi, że powieści, choć na pierwszy rzut oka proste i zawiłe, stają się pełniejsze, dziwniejsze i bardziej poruszające, im więcej w nie inwestujemy. Szczegółowo opisuje umiejętności Fitzgerald w sekwencjonowaniu wydarzeń tak, aby niepokoić czytelników i jej zdolność do wzmacniania motywów poprzez nie opieranie się na nich zbyt mocno. Wolfe sugeruje, że odmowa Fitzgerald do przesadzania z efektami i emocjami, choć początkowo zastanawiająca w swojej pogardzie dla dramatu, okazuje się być jedną z jej głównych zalet, ponieważ pozwala na wyłonienie się większych skojarzeń, ponieważ utrzymuje duże dramatyczne sceny przed ingerencją w szersze wzorce.
Wyliczając liczne talenty Fitzgerald, Wolfe ostatecznie przypisuje znaczną część jej sukcesu jej stylowi. Stwierdza, że jej wyjątkowo zdyscyplinowana proza, która daje głos jej szczerości i współczuciu, nadaje jej twórczości nastrój, miejsce i charakter.
