Źródła folklorystyczne Szekspira

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.

Oryginalny tytuł:

Shakespeare's Folktale Sources

Zawartość książki:

Shakespeare's Folktale Sources dowodzi, że siedem sztuk - Poskromienie złośnicy, Tytus Andronikus, Wesołe kumoszki z Windsoru, Kupiec wenecki, Wszystko dobre, co się dobrze kończy, Miarka za miarkę i Cymbelin - czerpie jedną lub więcej fabuł bezpośrednio z opowieści ludowych. W większości przypadków naukowcy zaakceptowali jedną literacką wersję opowieści ludowej jako źródło.

Uznanie, że ta sama historia krążyła ustnie i występuje w innych średniowiecznych i wczesnonowożytnych wersjach pisanych, pozwala na nowe odczytanie sztuk. Uznając, że historia źródłowa sztuki krążyła w wielu formach, możemy zobaczyć, jak dramaturg angażował swoją publiczność na wspólnym gruncie, opowiadając historię, która mogła być znana wielu z nich, nawet analfabetom. Możemy również postrzegać sztukę ludową jako gatunek szekspirowski, zdefiniowany przez źródło, podobnie jak historie kronikarskie, które obejmują i śledzą przebieg kariery Szekspira.

Fakt, że Szekspir tak często przerabiał bajki ludowe, zmienia również sposób, w jaki postrzegamy historię literackiej bajki ludowej lub baśniowej, o której zwykle uważa się, że omija Anglię i przechodzi od włoskich zbiorów nowel do XVIII-wiecznych francuskich salonów. Każdy rozdział kończy się bibliografią zawierającą listę wersji każdego źródła ludowego jako źródło do dalszych badań i nauczania.

Wydane przez University of Delaware Press. Dystrybuowane na całym świecie przez Rutgers University Press.