Oryginalny tytuł:
The Wounded Goddess: A Pursuit in the Iliad and After
Zawartość książki:
Afrodyta zstępuje, by chronić swojego syna, trojańskiego wojownika Eneasza, gdy Diomedes po stronie Greków poważnie go rani.
Diomedes został zachęcony przez Atenę do atakowania Afrodyty za każdym razem, gdy napotyka ją po stronie Trojan. Ściga jej włócznię w gotowości i wystrzeliwuje ją w rękę, która chroni jej syna, powodując ranę, z której kapie nieśmiertelna krew, ichor bogów.
Wersety Homera w księdze 5 Iliady następnie odrywają się na bok lub zostały opatrzone adnotacjami, aby wyjaśnić, że bogowie nie spożywają ziemskiego jedzenia i picia, a zatem są bez krwi i nieśmiertelni. Ten ośmiowierszowy fragment Iliady i dwa wiersze w dalszej części książki, które opisują uzdrowienie Afrodyty przez jej matkę Dione, są jedynymi słowami w eposie wojny trojańskiej na temat fizycznej natury bogów i jednym z niewielu, w których śmiertelnik atakuje bóstwo. Słowa greckiego oryginału zawierają o wiele więcej informacji na ten temat niż zwykłe angielskie tłumaczenie.
Przez stulecia komentowania i tłumaczenia Iliady na posthomeryczne formy greki, łaciny i innych języków, słowa te były postrzegane jako obnażające prześladowanie i gwałt, podstawowe składniki bogów i śmiertelników, siłę i przekleństwo wojownika, różnice w utrzymaniu żywych istot oraz teksturę wojennych obrażeń i leczenia. Ta książka jest czasową podróżą wielu tłumaczeń przez życie tłumaczy i czasy, w których żyli, te same słowa przekształcane i mutowane w koruskującym szkle naszego wspólnego języka.
