Znikające stepy Indii

Opinie czytelników

Książka przedstawia oszałamiającą wizualnie eksplorację starożytnych indyjskich stepów, łącząc wspaniałe fotografie z pouczającym tekstem. Oferuje wgląd w znaczenie architektoniczne i kontekst historyczny tych unikalnych struktur, dzięki czemu jest cennym źródłem informacji dla czytelników zainteresowanych architekturą, sztuką i kulturą Indii. Niektóre recenzje wspominają jednak o rozczarowującej jakości fotografii i braku głębszego kontekstu historycznego.

⬤ Oszałamiające fotografie, które oddają piękno stepwells.
⬤ Informacyjny i wciągający tekst, który zapewnia kontekst i historię.
⬤ Skuteczny dla szerokiego grona odbiorców, w tym czytelników ogólnych i profesjonalistów.
⬤ Zawiera współrzędne GPS do lokalizowania studni w Indiach.
⬤ Wysokiej jakości publikacja z przemyślanym układem.

⬤ Niektórzy recenzenci uznali jakość zdjęć za rozczarowującą, sugerując, że brakuje im uroku.
⬤ Kilku czytelników życzyło sobie więcej treści historycznych, uważając, że dostępne informacje są ograniczone.
⬤ Nie wszystkie zdjęcia spełniają oczekiwania dotyczące artystycznej prezentacji.

(na podstawie 45 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Vanishing Stepwells of India

Zawartość książki:

Niektóre z najwspanialszych struktur architektonicznych w Indiach znajdują się pod ziemią: są to starożytne studnie. Studnie schodkowe są unikalne dla Indii; najwcześniejsze podstawowe studnie pochodzą z około IV wieku n.e. i ostatecznie zostały zbudowane w całym kraju, szczególnie w suchych regionach zachodnich. Konstrukcja studni ewoluowała tak, że w XI wieku były one niezwykle złożonymi wyczynami architektury i inżynierii, nie tylko zapewniając wodę przez cały rok, ale także służąc jako miejsca spotkań, schronienia i odosobnienia.

Dziennikarka Victoria Lautman po raz pierwszy zetknęła się ze studniami trzy dekady temu, a ta książka - teraz po raz pierwszy dostępna w miękkiej oprawie - jest świadectwem jej zdeterminowanych wysiłków przez kilka lat, aby udokumentować te fascynujące, ale w dużej mierze nieznane struktury, zanim znikną. Spośród tysięcy studni, które rozprzestrzeniły się w całych Indiach, większość została porzucona w wyniku modernizacji i wyczerpania się zasobów wodnych. Często zamawiane przez królewskich lub bogatych mecenasów, studnie różnią się znacznie pod względem skali i projektu. Niektóre z nich funkcjonowały również jako podziemne świątynie hinduistyczne, wyposażone w pawilony kolumnowe i wyszukane kamienne rzeźby. Islamskie studnie były na ogół mniej ekstrawaganckie, ale często zawierały zacienione loggie i małe komnaty, w których można było odpocząć i uciec od duszącego upału. Obecnie niewiele studni jest w użyciu. Większość z nich została zamulona, wypełniona śmieciami i popadła w ruinę. Stopniowo jednak indyjski rząd i organizacje zajmujące się dziedzictwem kulturowym dostrzegają potrzebę zachowania tych cudów architektury. W 2014 roku najwspanialsza i najbardziej znana studnia w Indiach, Rani ki Vav w Patan w stanie Gujarat, została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

We wstępie Lautman omawia, dlaczego i gdzie zbudowano studnie schodkowe. Zastanawia się nad powodami, dla których stały się one opuszczone i rozważa, w jaki sposób uznanie dla stepwells zmienia się wraz z pracą organizacji i osób, które dążą do ich ochrony i przywrócenia. Główna część książki jest ułożona w porządku chronologicznym, z maksymalnie czterema stronami poświęconymi każdemu z c. 70 studni, z których każda jest wyjątkowa pod względem projektu i inżynierii. Nazwa, lokalizacja (w tym współrzędne GPS) i przybliżona data każdej studni towarzyszą kolorowym zdjęciom i zwięzłemu komentarzowi Lautman na temat historii i architektury studni oraz jej doświadczeń związanych z jej odwiedzeniem. Podczas gdy wiele z tych studni jest raczej podupadłych, ich wspaniała inżynieria i wielkie piękno nigdy nie przestają imponować.