Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka jest chwalona za wnikliwe pomysły i semiotyczną krytykę neoliberalizmu, czerpiącą z teorii Deleuze'a i Guattariego. Jednak niektórzy recenzenci krytykują ją za nadmierne poleganie na ramach Guattariego bez oferowania wystarczającej ilości oryginalnych myśli.
Zalety:Interesująca i dobrze napisana. Zawiera cenną krytykę neoliberalizmu i oferuje dobre pomysły. Uznana za ważną pracę w swojej dziedzinie i otrzymała wysokie pochwały od czytelników.
Wady:Postrzegana jako zbyt pochodna Felixa Guattariego, pozbawiona oryginalności w swoich argumentach. Niektórzy czytelnicy mogą uznać jej filozoficzną głębię za wyzwanie.
(na podstawie 5 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Signs and Machines: Capitalism and the Production of Subjectivity
Zawartość książki:
Analiza tego, w jaki sposób dzisiejszy kapitalizm wytwarza podmiotowość jak każde inne „dobro” i co pozwoliłoby nam uciec od jego władzy.
„Kapitał jest operatorem semiotycznym” - to twierdzenie Felixa Guattariego stanowi sedno książki Maurizio Lazzarato Signs and Machines, w której zwraca się on do nas o porzucenie logocentryzmu, który wciąż kształtuje tak wiele teorii krytycznych. Zamiast tego Lazzarato wzywa do stworzenia nowej teorii zdolnej wyjaśnić, w jaki sposób znaki funkcjonują w gospodarce, w aparatach władzy i w produkcji podmiotowości.
Wychodząc poza dualizm znaczącego i znaczonego, Signs and Machines pokazuje, jak znaki działają jako „operatorzy znaków”, którzy wchodzą bezpośrednio w przepływy materialne i funkcjonowanie maszyn. Pieniądze, giełda, różnice cenowe, algorytmy oraz naukowe równania i formuły stanowią semiotyczne „silniki”, które sprawiają, że społeczne i techniczne maszyny kapitalizmu działają, omijając reprezentację i świadomość, tworząc społeczne podporządkowania i semiotyczne zniewolenia.
Lazzarato kontrastuje złożoną semiotykę Deleuze'a i Guattariego z teoriami politycznymi Jacquesa Ranci re, Antonio Negriego i Michaela Hardta, Paolo Virno i Judith Butler, dla których język i przestrzeń publiczna, którą otwiera, wciąż odgrywają fundamentalną rolę. Lazzarato pyta: Jakie są warunki niezbędne do politycznego i egzystencjalnego zerwania w czasach, gdy produkcja podmiotowości stanowi podstawowe i być może najważniejsze dzieło kapitalizmu? Jakie są konkretne narzędzia wymagane do zerwania z przemysłową masową produkcją podmiotowości podejmowaną przez biznes i państwo? Jakie rodzaje organizacji musimy skonstruować dla procesu subiektywizacji, który pozwoliłby nam uciec od społecznego podporządkowania i maszynowego zniewolenia? Odpowiadając na te pytania, Signs and Machines podejmuje się zadania, które jest dziś pilniejsze niż kiedykolwiek.
