Złe dziewczyny

Oryginalny tytuł:

The Bad Girls

Zawartość książki:

Brutalna, zaskakująca powieść, która żywo oddaje wszystkie tęsknoty, dramat i tragedię dwóch dziewczyn, które stały się złe... niewinnych nastolatek, które przeciwstawiają się zasadom społeczeństwa dla dreszczyku emocji... i kończą na głównej linii do rynsztoka.

Nastolatki Allie i Janey opuszczają swój dom w małym miasteczku i udają się do wielkiego miasta... i nie mogą się oprzeć energii, zgiełkowi i twardemu, neonowemu blaskowi centrum. Trafiają do klubu Jickey, przyciągnięci gorącą, jazzową atmosferą i nutą niebezpieczeństwa. Powinni byli wziąć to sobie do serca... ponieważ wkrótce wpadają w mroczne podziemia narkotyków i prostytucji... i mogą nie wyjść z tego żywi.

"Bud Clifton" był pseudonimem Davida Dereka Stactona (1923-1968), uznanego amerykańskiego poety i autora, pod różnymi nazwiskami, fikcji literackiej, powieści historycznych i gejowskiego porno soft-core. Był dwukrotnym laureatem stypendium Guggenheima, a także otrzymał stypendium literackie od National Endowment for the Arts. Jego twórczość sięgała od ponurych opowieści, takich jak D is for Delinquent, po książkę non-fiction o upadku Konstantynopola. Jego książki pod własnym nazwiskiem obejmują The Bonapartes, The Judges of the Secret Order, A Signal Victory i People of the Book: Powieść o wojnie trzydziestoletniej. Zmarł w Danii w 1968 roku.

POCHWAŁY DLA DAVIDA STACTONA (aka BUD CLIFTON):

"Stylistyczny wirtuoz, dorównujący na maszynie do pisania takim muzycznym mistrzom jak Paganini na skrzypcach", The Chicago Tribune.

"John Banville przychodzi na myśl jako autor, który tak łatwo zmienia biegi od fustian do fetid ... fascynujące jest obserwowanie, jak Stacton pracuje w noir, jakim powieściopisarzem się stanie. Od samego początku Stacton jest przyciągany do pewnego rodzaju osoby, która jest "ofiarą siły napędowej własnego charakteru"". Los Angeles Review of Books.

"Proza Davida Stactona jest jak proza żadnego innego pisarza. Sugeruje korytarz w ciemnej gotyckiej wieży, słabo oświetlony stożkami, na którego końcu nieustannie rozbrzmiewa gong". Time Magazine.

"Najbardziej niesłusznie zaniedbany amerykański powieściopisarz lat powojennych, ambitny wysoki styl i melodramat Davida Stactona sprawiły, że został wygnany. Nadszedł czas, by powrócił do łask". The Guardian (Londyn)

"Jego proza ujawnia wielką kulturową głębię i rozległość. Używa języka z miłością. Prawie każde zdanie zawiera uderzającą metaforę lub porównanie. Aforyzmy błyszczą od akapitu do akapitu". Fort Worth Star-Telegram.

"David Stacton to ważny pisarz, który cieszy się uznaniem krytyków, ale jak dotąd brakuje mu zgody ogółu czytelników. Krótko mówiąc, to historia literackiej cnoty, która nie została nagrodzona... Jego powieści są przyjemne i godne podziwu". Oakland Tribune.