Broken Beauty: Musical Modernism and the Representation of Disability
Wybitny teoretyk muzyki i lider w badaniach nad muzyką i niepełnosprawnością Joseph Straus prezentuje prawdziwie przełomowe podejście do muzycznego modernizmu - wykazując w obszernej i żywej prezentacji multimedialnej, że muzyka modernistyczna jest nierozerwalnie związana z postawami wobec niepełnosprawności.
W Broken Beauty Straus argumentuje, że najbardziej charakterystyczne cechy muzycznego modernizmu - złamane formy, unieruchomione harmonie, sprzeczne warstwy teksturalne, radykalne uproszczenie środków w niektórych przypadkach oraz radykalna złożoność i hermetyzm w innych - można rozumieć jako muzyczne przedstawienia warunków niepełnosprawności, w tym deformacji / oszpecenia, upośledzenia ruchowego, szaleństwa, idiotyzmu i autyzmu. W przeciwieństwie do tradycyjnego medycznego modelu niepełnosprawności, który postrzega ją jako defekt cielesny wymagający diagnozy i normalizacji lub wyleczenia, ten nowy społeczno-kulturowy model niepełnosprawności postrzega ją jako artefakt kulturowy, coś, co jest tworzone przez kulturę i ją tworzy.
Straus umieszcza ten zrewidowany model niepełnosprawności na tle szerokiej gamy kanonicznej, wysokoartystycznej muzyki koncertowej z pierwszych dekad stulecia do lat pięćdziesiątych XX wieku. Broken Beauty ilustruje, w jaki sposób niepełnosprawność znajduje się w samym sercu muzycznego modernizmu; jest to jedna z rzeczy, o których zasadniczo chodzi w muzycznym modernizmie.
