Ocena:

„Eating the Ocean” Elspeth Probyn to prowokująca do myślenia eksploracja ludzkich relacji z oceanem, szczególnie w kontekście kwestii środowiskowych, takich jak zmiany klimatyczne i przełowienie. Poprzez różnorodne studia przypadków, Probyn rzuca czytelnikom wyzwanie do ponownego przemyślenia sposobu, w jaki angażują się w życie oceaniczne i podkreśla wzajemne powiązania między ludźmi a ekosystemami morskimi.
Zalety:Książka jest pięknie napisana, mistrzowsko opowiadając historię poprzez różnorodne studia przypadków. Skutecznie podkreśla złożoność ekosystemów oceanicznych i społeczno-kulturowe aspekty przemysłu rybnego. Porusza istotne kwestie środowiskowe z empatią zarówno dla ryb, jak i ludzi, dzięki czemu jest to głęboka i znacząca lektura dla osób zainteresowanych historią środowiska i etyką.
Wady:Niektórzy czytelnicy mogą uznać podejście tej książki do opowiadania historii i „mokrej etnografii” za niekonwencjonalne lub wymagające. Głębia informacji i nacisk na złożoność mogą nie spodobać się tym, którzy szukają prostych rozwiązań problemów środowiskowych.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Eating the Ocean
W Eating the Ocean Elspeth Probyn bada głębokie znaczenie oceanu oraz przyszłość ryb i uwikłań człowieka.
Podczas swojej etnograficznej podróży po światowych oceanach i łowiskach odkrywa, że ocean jest upraszczany w polityce żywnościowej, która jest w przeważającej mierze oparta na lądzie i zaabsorbowana modnymi hasłami, takimi jak "lokalny" i "zrównoważony". Rozwijając konceptualną taktykę, która łączy krytyczną analizę i ucieleśnioną etnografię, zagłębia się w lukratywny i zagrożony rynek tuńczyka błękitnopłetwego, genderową politykę "zrównoważonego rozwoju", upiorny biznes produkcji mączki rybnej i oleju rybnego dla zwierząt i ludzi oraz długą historię spotkań ludzi z ostrygami.
Postrzeganie oceanu jako miejsca uwikłania wielu gatunków - które są uwikłane w interakcje technologii, kultury, polityki i rynku - pozwala nam myśleć o sposobach rozwijania refleksyjnej etyki smaku i miejsca opartej na świadomości, że nie możemy uciec od polityki żywnościowej relacji człowiek-ryba.