Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „Winter in Taos” autorstwa Mabel Dodge Luhan oferuje urzekające spojrzenie na jej życie i doświadczenia w Taos w Nowym Meksyku, łącząc osobistą narrację z bogatym tłem historycznym tego obszaru. Czytelnicy doceniają jej liryczną jakość i intymny portret środowiska, ale niektórzy uważają, że jest pobłażliwa lub brakuje jej zaangażowania w niektórych częściach. Ogólnie rzecz biorąc, wywołuje silne poczucie miejsca i nostalgii, szczególnie u osób zaznajomionych z Taos.
Zalety:⬤ Dobrze napisana z lirycznymi, marzycielskimi cechami
⬤ intymne i empatyczne przedstawienie otoczenia
⬤ wywołuje silne poczucie miejsca
⬤ pozytywne odczucia na temat piękna i uroku Taos
⬤ idealna do przytulnej lektury
⬤ świetna dla osób zainteresowanych historią artystów w Taos.
Wady:⬤ Może być pobłażliwa
⬤ niektórzy czytelnicy uznali części za mało angażujące lub zbyt szczegółowe na temat codziennego życia
⬤ elementy przywilejów i jednowymiarowy portret kultury mogą nie rezonować ze wszystkimi.
(na podstawie 17 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Winter in Taos
Zawartość książki:
"Zima w Taos" wyraźnie kontrastuje ze wspomnieniami Luhan, opublikowanymi w czterech tomach i zainspirowanymi "Wspomnieniami z przeszłości" Marcela Prousta. Śledzą one jej życie poprzez trzy nieudane małżeństwa, liczne romanse i ostatecznie poczucie "bycia nikim w sobie", pomimo lat psychoanalizy i luksusowego stylu życia na dwóch kontynentach wśród czołowych osobowości literackich, artystycznych i intelektualnych tamtych czasów.
"Zima w Taos" rozwija się w zupełnie inny sposób, bez zbędnych nazwisk i ozdobnych szczegółów. Bez rozdziałów dzielących narrację, Luhan opisuje swoje proste życie w Taos w Nowym Meksyku, tym "nowym świecie", jak go nazwała, od sezonu do sezonu, podążając za nicią, która wypływa z jej świadomości, jakby zapisywała swoje myśli w dzienniku. "Moja przyjemność polega na byciu w bezruchu i wyczuwaniu rzeczy", pisze, dzieląc się tą przyjemnością z czytelnikiem, opisując radość z pokoi adobe ogrzewanych zimą przez aromatyczne cedrowe ogniska; pachnące wiosną kwiatami; i pachnące domowymi owocami i warzywami, które są konserwowane i marynowane latem.
Wędrując po świecie, Luhan w końcu znalazła swój dom w Taos. "Zima w Taos" celebruje duchową więź, jaką nawiązała z "głęboko żyjącą ziemią", a także więzi, jakie stworzyła z Tonym Luhanem, jej "górą". Ten poruszający hołd dla ziemi i ludzi, którzy czerpali z niej życie, przypomina czytelnikom, że w północnym Nowym Meksyku, gdzie pory roku mogą być surowo piękne, można kąpać się w słońcu, aż "'rozwiążą się węzły w sercu', ponieważ nie ma nic lepszego niż słońce, aby wygładzić wszystkie trudności".
Urodzona w 1879 roku w zamożnej rodzinie z Buffalo, Mabel Dodge Luhan zyskała sławę dzięki przyjaźni z amerykańskimi i europejskimi artystami, pisarzami i intelektualistami oraz dzięki wpływowym salonom organizowanym w jej włoskiej willi i apartamentach Greenwich Village. W 1917 roku, zmęczona społeczeństwem i nieufna wobec świata pogrążonego w wojnie, zapuściła korzenie w odległym Taos w Nowym Meksyku, a następnie rozreklamowała inspirujące piękno małego miasteczka na całym świecie, przyciągając do swojej posiadłości adobe stały strumień znaczących gości, w tym artystkę Georgię O'Keeffe, poetę Robinsona Jeffersa oraz autorów D.H. Lawrence'a i Willa Cather.
Luhan potrafiła być trudna, złożona i często okrutna, ale była także hojna i wspierająca, zdobywając solidną reputację jako mecenas sztuki i autorka poczytnych autobiografii. Zmarła w Taos w 1962 roku.
