Ocena:
Książka oferuje głębokie zanurzenie się w historii i wpływie The Who, w kontekście popkultury i ewolucji muzycznej. Została jednak skrytykowana za to, że jest gęsta, powtarzalna i czasami zbyt akademicka, co może zmniejszyć jej dostępność dla ogółu czytelników.
Zalety:⬤ Zawiera szczegółowe archiwalne recenzje i historie o The Who.
⬤ Przedstawia kontekst muzyki The Who w kulturze ich czasów.
⬤ Prezentuje nowe spostrzeżenia i mało znane fakty, które mogą zainteresować zagorzałych fanów.
⬤ Akademickie podejście może sprowokować przemyślaną dyskusję na temat historii muzyki i kultury.
⬤ Niektórzy uważają, że tekst jest pretensjonalny i trudny do przyswojenia.
⬤ Powtarzająca się treść, która prowadzi do frustracji.
⬤ Wykorzystuje obszerne cytaty z krytyków, zamiast skupiać się na samych członkach zespołu.
⬤ Może nie oferować wielu nowych informacji dla czytelników już zaznajomionych z historią The Who.
(na podstawie 8 opinii czytelników)
A Band with Built-In Hate: The Who from Pop Art to Punk
Ta bogato ilustrowana książka, badająca eksplozję The Who na międzynarodowej scenie muzycznej, przedstawia ten wściekły zespół jako ucieleśnienie pop-artu. „Nasza muzyka to muzyka z wbudowaną nienawiścią” - powiedział Pete Townshend.
A Band with Built-In Hate przedstawia The Who od ich powstania jako Detours w połowie lat sześćdziesiątych do późnych lat siedemdziesiątych, po Quadrophenia. To historia ambicji i gniewu, glamouru i brudu, widziana przez pryzmat pop-artu i radykalnego zrównania kultury wysokiej i niskiej, które przyniosła - dramat, który był agresywnie wykonywany przez zespół. Peter Stanfield wytycza ścieżkę przez brytyjską rewolucję popową, jej postawę i styl, tak jak została ona w wyjątkowy sposób ucieleśniona przez The Who: najpierw pod mentoringiem arcy-moda Petera Meadena, gdy uczyli się swojego fachu w pubach i salach podmiejskiego Londynu; a następnie z Kitem Lambertem i Chrisem Stampem, dwoma aspirującymi filmowcami, w samym centrum wydarzeń w Soho.
Prowadzony przez współczesnych komentatorów - między innymi George'a Melly'ego, Lawrence'a Allowaya, a przede wszystkim Nika Cohna - Stanfield opisuje zespół napędzany wojowniczością i zagłębia się w to, co się stało, gdy Townshend, Daltrey, Moon i Entwistle przenieśli się z zaplecza na międzynarodowe areny, od wybuchowych 45-ek do rozbudowanych albumów koncepcyjnych. Przede wszystkim opowiada o tym, jak The Who stawili czoła utraconej młodości, która odbiła się echem w punku.
