Żelazny Krzyż mojego ojca: Listy poczty polowej z frontu

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 4 głosach.

Oryginalny tytuł:

My Father's Iron Cross: Field Post Letters from the Front

Zawartość książki:

My Father's Iron Cross, Field Post Letters from the Front - Renate Becker i Helmut Becker-Wildenroth zawiera 23 listy. Fritz Becker - ojciec autorów, pisał listy od 18 stycznia 1915 roku do 11 października 1915 roku do swoich rodziców i rodzeństwa. Czytelnik znajdzie tu krótką prehistorię I wojny światowej, tabelę czasową dotyczącą wojny na froncie zachodnim we Flandrii w 1915 roku oraz krótką historię i opis niemieckiego Żelaznego Krzyża. Książka zawiera odręczne listy i zdjęcia. Fritz Becker ma 20 lat, kiedy pisze listy. Pierwsze listy wciąż wyróżniają się optymizmem i są naznaczone wiarą w zwycięstwo i oddaniem obowiązkom. Nie wspomina jeszcze o strachu przed walką. Jedynie w listach z Douai wspomina o zniszczeniu wielu wiosek. Często myśli o tych, którzy są w domu.

Potem nagle następuje zmiana wydarzeń. Fritz Becker musi udać się na front. Teraz doświadcza wojny ze wszystkimi jej niebezpieczeństwami, między innymi pierwszymi wrogimi nalotami, w których ginie mała dziewczynka i żołnierz. Jeden z nich żyje w najbardziej prymitywnych warunkach i głoduje. Teraz Fritz Becker zostaje przydzielony do pionierów. Musi kopać okopy i instalować drut kolczasty. Batalion maszeruje obok wspólnych grobów poległych towarzyszy. Opisuje wizytę na mszy świętej. Kościół jest pełen modlących się żołnierzy. Czuje, że jest w rękach Boga. Podczas szturmu na angielskie pozycje brytyjska kula karabinowa trafiła go w głowę. Angielski żołnierz umieszcza go w kraterze, aby chronić go przed bezpośrednim bombardowaniem. Daje mu wodę do picia ze swojej manierki i kawałek herbatnika. Ranny żołnierz traci dużo krwi i traci przytomność. Po uratowaniu przez towarzyszy budzi się w szpitalu wojskowym. W liście ze szpitala polowego informuje rodziców, że ma lekką ranę postrzałową w głowę. W innej karcie informuje rodziców, że wszystko z nim w porządku. W rzeczywistości rana jest bardzo poważna. Konieczne są kolejne operacje mózgu przeprowadzane przez specjalistów w szpitalu wojskowym. Listy przedstawiają działania wojenne w całym ich okrucieństwie z punktu widzenia bezpośrednio poszkodowanego bojownika. Pomimo całego strachu, listy pokazują głęboką ufność w Boga.

Listy przypominają nam o dążeniu do pokoju, aby takie wydarzenie nie mogło się powtórzyć. O tym, że wojna ta była najstarszą katastrofą militarną XX wieku, nie wie dziś wiele osób. Dobrze, że autorzy książki podtrzymują pamięć o tym strasznym wydarzeniu.