Zasada miłosierdzia: Zdejmowanie ukrzyżowanych ludzi z krzyża

Opinie czytelników

Książka omawia trudną sytuację ubogich i zmarginalizowanych w Salwadorze i wzywa czytelników do rozważenia systemowych przyczyn ubóstwa. Podkreśla znaczenie miłosierdzia, przebaczenia i aktywnego działania na rzecz sprawiedliwości społecznej, co czyni ją szczególnie aktualną w dzisiejszych czasach. Wiele recenzji podkreśla jej potężne wezwanie do działania i zgodność z teologią wyzwolenia.

Książka jest bardzo chwalona za swoją aktualność, zdolność do prowokowania myśli i sumień na temat miłosierdzia i przebaczenia oraz wnikliwe zrozumienie systemowych problemów ubóstwa. Czytelnicy uznali ją za dobrze napisaną i „obowiązkową lekturę” dla osób zainteresowanych teologią wyzwolenia.

W recenzjach nie odnotowano żadnych konkretnych wad, ale niektórzy czytelnicy mogą uznać treść za trudną lub niewygodną, ponieważ konfrontuje się ona z systemową niesprawiedliwością.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Principle of Mercy: Taking the Crucified People from the Cross

Zawartość książki:

Eseje w najnowszym zbiorze Sobrino dotyczą jednego z najbardziej naglących znaków czasu: istnienia „ukrzyżowanego ludu”, ubogich i uciskanych naszego świata, których cierpienie stawia wiarę chrześcijańską przed pilnym żądaniem - abyśmy „zdjęli ich z krzyża”. Pisząc z salwadorskiego kontekstu, przedstawia „teologię miłosierdzia”, zastanawiając się nad zasadami miłosierdzia i solidarności jako sposobem chrześcijańskiego świadectwa i uczniostwa w świecie konfliktów i cierpienia.

W osobistym wstępie, który nadaje ton, Sobrino opisuje ewolucję własnego myślenia pod wpływem salwadorskiej rzeczywistości. Część pierwsza koncentruje się na zasadniczym charakterze miłosierdzia oraz na znaczeniu kształtowania misji Kościoła i zadania teologii. Część druga analizuje ukrzyżowaną rzeczywistość Trzeciego Świata z konkretnymi refleksjami na temat zbawienia, przebaczenia i łaski przebaczenia.

Część trzecia przedstawia dwa przejawy miłosierdzia: rzeczywistość kapłaństwa i solidarności. Wreszcie, w poruszającym posłowiu, Sobrino skupia się na swoich zamęczonych współbraciach jezuitach z Uniwersytetu Środkowoamerykańskiego, grupie, która zapłaciła najwyższą cenę miłosierdzia.