Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „Embers” autorstwa Sandora Marai bada złożoność przyjaźni, miłości i zdrady między dwoma mężczyznami, którzy spotykają się ponownie po 41 latach. Zagłębia się w ich przeszłość, wpływ nierozwiązanych napięć oraz nawiedzającą naturę pamięci i żalu. Narracja tworzy pełną napięcia atmosferę, głównie dzięki monologom generała, a tłumaczenie z węgierskiego jest chwalone za liryczną jakość. Tło umierającego Imperium Habsburgów dodaje głębi zmaganiom bohaterów z tożsamością i celem.
Zalety:Książka jest pięknie napisana i głęboko emocjonalna, z żywymi opisami i nawiedzającą atmosferą. Oferuje głęboki wgląd w przyjaźń, honor i konsekwencje nierozwiązanych konfliktów z przeszłości. Wielu czytelników chwaliło klimatyczną scenerię i złożoność interakcji między postaciami, co prowadzi do trzymającej w napięciu psychologicznej eksploracji. Tłumaczenie zostało docenione za swoją jakość, która poprawia wrażenia z lektury.
Wady:Niektórzy czytelnicy uważali, że tempo jest powolne, szczególnie na początku, co prowadziło do momentów, w których narracja wydawała się powtarzalna lub przeciągnięta. Krytykowano również jednostronność perspektywy głównego bohatera, pozostawiając drugiego protagonistę, Konrada, bez głosu przez większą część historii. Ponadto kilka recenzji wspomina o niespójnościach i wadach w jakości wydawniczej, takich jak literówki i problemy z integralnością tłumaczenia.
(na podstawie 262 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Embers
Zawartość książki:
W Embers Sándora Máraiego dwóch starszych mężczyzn, niegdyś najlepszych przyjaciół, spotyka się po 41-letniej przerwie w ich związku. Jedzą razem posiłek, zajmując te same miejsca przy stole, które zajmowali podczas ostatniego wspólnego posiłku, a następnie siedzą obok siebie przed umierającym ogniem, jeden z nich prawie milczy, a drugi, jego gospodarz, powoli i celowo śledzi przebieg ich martwej przyjaźni.
Ta wrażliwa, długo przemyślana opowieść o żalu jednego człowieka za całe życie trzyma w napięciu jak każda przygodowa historia i wyjaśnia, dlaczego zapomniane arcydzieło Máraiego z 1942 roku jest porównywane z twórczością Tomasza Manna. Pod pewnymi względami twórczość Máraiego jest bardziej nowoczesna niż Manna. Jego zwięzłość, prostota i zwięzły, pozbawiony ozdobników liryzm mogą przywodzić na myśl powieściopisarzy latynoamerykańskich, takich jak Gabriel García Márquez, a nawet Italo Calvino.
Jest to ton realizmu magicznego, choć praca Márai jest magiczna tylko w tym sensie, że całkowicie angażuje czytelnika, snując sieć słów, gdy jego zraniony główny bohater opisuje swoją zdradę i porzucenie z rąk najbliższego przyjaciela.
Nawet sceneria, stary zamek, przywołuje na myśl mroczne baśnie. Historia ponownego odkrycia Żaru jest równie fascynująca jak sama powieść.
Márai, znany węgierski powieściopisarz z lat 30. XX wieku, przeżył wojnę, ale po dojściu do władzy był prześladowany przez komunistów. Jego książki były tłumione, a nawet niszczone, a on sam został zmuszony do ucieczki z kraju w 1948 roku.
Zmarł w San Diego w 1989 roku, rok przed tym, jak zaniedbany Embers został w końcu ponownie wydany w jego ojczyźnie. Przedruk ten został odkryty przez włoskiego pisarza i wydawcę Roberto Calasso, a kolejne wydania stały się międzynarodowymi bestsellerami. Wszystkie powieści Máraiego mają teraz zostać opublikowane w Ameryce.
--Regina Marler
