Zapiski z warszawskiego getta

Opinie czytelników

Książka ta stanowi bardzo szczegółowy i emocjonalny opis życia w warszawskim getcie podczas II wojny światowej, koncentrując się na relacjach z pierwszej ręki, które badają codzienne zmagania i okropności, z jakimi borykali się jego mieszkańcy. Choć oferuje ona obszerną dokumentację historyczną i wgląd w ludzkie doświadczenia podczas Holokaustu, nie jest to łatwa lektura i może być dość przygnębiająca.

Niezwykle ważna, kompleksowa relacja z życia w getcie, emocjonalnie oddziałująca, dobrze napisana, oparta na faktach, zapewnia szerokie spojrzenie na wydarzenia historyczne, otwierające oczy perspektywy, relacje z pierwszej ręki i zachęca do głębszego zrozumienia Holokaustu.

Trudna i przygnębiająca lektura, niektórzy uznali ją za nudną lub chaotyczną, nie jest to dobra książka, wpisy mogą wydawać się oderwane od rzeczywistości i jest ciężka od horroru opisywanych wydarzeń.

(na podstawie 33 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Notes from the Warsaw Ghetto

Zawartość książki:

Notatki z warszawskiego getta to poruszająca relacja z horroru warszawskiego getta - napisana przez uznanego archiwistę i historyka tego obszaru, który sam przeżył. Poprzez anegdoty, historie i zapiski - niektóre tak krótkie, jak dzisiejszy policzek na ulicy Złotej - wyłaniają się pełne cierpienia relacje naocznych świadków ludzkich istnień uwikłanych w furię bezsensownej, nieubłaganej brutalności.

W Dzienniku jest całe życie w getcie, od wzniesienia muru w listopadzie 1940 r. ze względów higienicznych, przez krótki okres zwodniczego spokoju, aż do masowych mordów. Jest to portret człowieka poddanego próbie przez kryzys, czasami splamionego podłością chciwości i instynktu samozachowawczego, częściej oświetlanego chwilami szlachetności.

Uwagi językowe: Angielski, jidysz (tłumaczenie) Emmanual Ringelblum miał 39 lat, gdy rozpoczął swoje notatki. Kiedy Niemcy po raz pierwszy najechali na Polskę, Ringelblum, który mógł pozostać za granicą i uciec, wrócił do Warszawy ze Szwajcarii, wiedząc, że jest to wydarzenie historyczne ważne dla jego narodu i moment w czasie, który musi na zawsze stać się częścią pisanej historii.

Jako uznany archiwista getta zebrał wokół siebie pracowników i przydzielił każdego z nich do zajęcia się konkretną częścią życia w getcie. Z tych raportów i notatek stworzył swój Dziennik.

7 marca 1944 r. Emmanual Ringelblum został rozstrzelany wśród ruin Warszawy wraz z żoną, synem i trzydziestoma ośmioma innymi osobami, które dzieliły z nim kryjówkę.