Zakrwawione narracje: Film giallo we Włoszech i za granicą

Opinie czytelników

Książka oferuje wgląd w filmy giallo, ale jest krytykowana za krytyczny format eseju, któremu brakuje świeżości i prawdziwej pasji. Wadą jest również akademickie wykształcenie autora, co prowadzi do braku ekscytacji podczas pisania.

Zawiera kilka dobrych spostrzeżeń i esejów na temat amerykańskich i kanadyjskich gialli. Jest bardziej wciągający niż typowe eseje akademickie, wykazując pewną przemyślenie.

Format eseju krytycznego jest postrzegany jako suchy i często pretensjonalny. Treść jest postrzegana jako pozbawiona nowych informacji i głębi w porównaniu do wcześniejszych prac na podobne tematy. Autorzy są opisywani jako oderwani od prawdziwej miłości do gatunku.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Bloodstained Narratives: The Giallo Film in Italy and Abroad

Zawartość książki:

Autorzy: Donald L. Anderson, Brian Brems, Eric Brinkman, Matthew Edwards, Brenda S. Gardenour Walter, Andrew Grossman, Lisa Haegele, Gavin F. Hurley, Mikel J. Koven, Sharon Jane Mee, Fernando Gabriel Pagnoni Berns, Émilie von Garan, Connor John Warden i Sean Woodard.

Cykl filmowy giallo (żółty), charakteryzujący się krwawymi morderstwami i połączeniem sztuki wysokiej z kinową obskurnością, zyskał na znaczeniu we Włoszech w latach 60. i 70. ubiegłego wieku. Począwszy od „The Girl Who Knew Too Much” Mario Bavy (1963) i „The Bird with the Crystal Plumage” Dario Argento (1970), filmy giallo wywarły wpływ na amerykańskie slashery lat 80. i przyciągnęły coraz większy fandom.

W książce Bloodstained Narratives: The Giallo Film in Italy and Abroad, autorzy badają niedoceniane aspekty gialli. Rozdziały przedstawiają czytelnikom szeroką gamę filmów, w tym arcydzieła Argento i pomijane perełki, z których wszystkie zostały szczegółowo przeanalizowane. Zamiast rozumieć giallo jako skoncentrowane wyłącznie we Włoszech w latach 70., ta kolekcja bada rozszerzenie narracji gialli za granicą poprzez różne obszary geograficzne i czasy. Książka analizuje włoskie gialli z lat 70., a także amerykańskie neo-gialli, francuskie produkcje, kanadyjskie horrory z lat 80. oraz azjatyckie przeróbki tego „żółtego” cyklu filmów kryminalnych/horrorów. Bloodstained Narratives zawiera również wywiady z dwoma reżyserami filmów giallo, w tym z kultowym Antonio Bido. Zamiast zniknąć z kinowej sceny, gialli służy jako prekursor i stały wspólnik horrorów przez cały XXI wiek.