Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka jest kroniką podróży Alana Rusbridgera do nauki Ballady nr 1 g-moll Chopina podczas równoważenia obowiązków redaktora gazety Guardian. Wielu recenzentów uznało narrację za inspirującą, wciągającą i zrozumiałą dla muzyków amatorów, doceniając wgląd zarówno w proces muzyczny, jak i wyzwania związane z integracją muzyki z zajętym życiem. Niektórzy krytycy zwrócili jednak uwagę na duży nacisk książki na szczegóły techniczne i życie osobiste autora, co może nie spodobać się wszystkim czytelnikom.
Zalety:⬤ Inspirująca i wciągająca narracja dla muzyków amatorów
⬤ dobrze napisana i zawierająca informacje na temat procesu uczenia się
⬤ integruje osobiste anegdoty z wywiadami z profesjonalnymi pianistami
⬤ przydatna dla osób równoważących wiele zobowiązań
⬤ zachęca do czerpania przyjemności z muzyki niezależnie od poziomu umiejętności.
Wady:⬤ Szczegóły techniczne mogą być przytłaczające i nużące dla tych, którzy nie są głęboko zainteresowani techniką pianistyczną
⬤ mniejsze skupienie się na życiu rodzinnym może zniechęcić niektórych czytelników
⬤ może wydawać się przestarzałe, ponieważ odnosi się do konkretnych wydarzeń politycznych
⬤ niektórzy mogą uznać podejście autora do ćwiczeń za zbyt metodyczne lub nastawione na wydajność.
(na podstawie 145 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Play It Again
Zawartość książki:
Play It Again to relacja redaktora Guardiana z niezwykłego muzycznego wyzwania w niezwykłym roku dla wiadomości.
Jako redaktor Guardiana, jednej z najważniejszych gazet na świecie, Alan Rusbridger przestrzega nieubłaganego dwudziestoczterogodzinnego cyklu informacyjnego. Ale coraz częściej w średnim wieku czuje grawitacyjne przyciąganie muzyki - zwłaszcza fortepianu. Wyznacza sobie ogromne wyzwanie: płynnie nauczyć się wspaniałej Ballady nr 1 g-moll Chopina, prawdopodobnie jednej z najtrudniejszych kompozycji romantycznych w repertuarze. Z pirotechnicznymi pasażami, które wymagają wyczynów pamięci, zręczności i siły, utwór ten wywołuje niepokój nawet u zaprawionych w bojach pianistów koncertowych. On daje sobie rok.
W idealnych okolicznościach byłoby to trudne zadanie. Ale konkretny rok wybrany przez Rusbridgera okazuje się być jednym z szaleńczo intensywnych. Jak pisze we wstępie: "Być może gdybym wtedy wiedział, co jeszcze wydarzy się w mojej codziennej pracy, mógłbym mieć wątpliwości. Okazało się bowiem, że w tym samym czasie będę kierował Guardianem przez jeden z najbardziej dramatycznych lat w jego historii". Był to rok, który rozpoczął się od masowego wycieku tajemnic państwowych WikiLeaks, a zakończył rewelacjami Guardiana na temat powszechnego hakowania telefonów w News of the World. "W międzyczasie było japońskie tsunami, arabska wiosna, angielskie zamieszki... i śmierć Osamy Bin Ladena", pisze Rusbridger. Test polegałby na "wyskubaniu" dwudziestu minut dziennie na zrobienie czegoś zupełnie niezwiązanego z powyższymi wydarzeniami.
Opis opanowania Ballady przez Rusbridgera jest niezwykle wciągający, ale jego temat jest wyraźnie szerszy niż jakikolwiek utwór muzyki klasycznej. Play It Again traktuje o skupieniu, dyscyplinie i pragnieniu, ale przede wszystkim o świętości życia wewnętrznego w świecie zdominowanym przez terminy i czynniki rozpraszające.
Co zrobisz ze swoimi dwudziestoma minutami?
