Zabor, czyli Psalmy

Opinie czytelników

Książka opowiada smutną historię algierskiego młodzieńca odrzuconego przy narodzinach z powodu wad fizycznych i jego walki o akceptację i cel przez całe życie. Zagłębia się w tematy języka, pamięci, przesądów i wiary, ale ostatecznie nie spełniła oczekiwań czytelnika.

Autor zapewnia dogłębną analizę tematów, takich jak rola języka w życiu i wpływ przesądów. Styl pisania może wzbudzać zainteresowanie ze względu na poprzednie dzieła autora, w szczególności „The Mersault Affair”.

Historia może wydawać się nużąca i mało wciągająca, przez co czytelnicy mogą stracić zainteresowanie w połowie. Czytelnik nie znalazł w książce żadnych głębokich spostrzeżeń ani wniosków, co sugeruje brak głębi lub rezonansu z narracją.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Zabor, or the Psalms

Zawartość książki:

Druga powieść uznanego autora "Śledztwa w sprawie Meursaulta", będąca baśnią, przypowieścią i spowiedzią, oddaje hołd podstawowej potrzebie fikcji i bezczelnej wolności, jaką daje przyswojony język.

Po stracie matki i odrzuceniu przez ojca, Zabor dorasta w towarzystwie książek, które dają mu nowy język. Odkąd pamięta, jest przekonany, że posiada dar: jeśli będzie pisał, uchroni się przed śmiercią, a ci, którzy zostaną uwiecznieni w zdaniach jego zeszytów, będą żyli dłużej. Niczym odwrócona Szeherezada ratująca swoich bliźnich, noc w noc eksperymentuje z deliryczną mocą wyobraźni.

Tego szczególnego wieczoru całe potomstwo jego macochy puka do drzwi: jego ojciec ma umrzeć i być może tylko Zabor jest w stanie opóźnić ten fatalny moment. Siedząc obok ojca, który go wyrzucił, syn kompulsywnie pisze, odtwarzając egzystencję charakteryzującą się obcością, porzuceniem i upokorzeniem, ale także cudownymi spotkaniami z niezliczonymi fikcyjnymi światami, do których tylko on w całej wiosce miał kiedykolwiek dostęp.