zabawa

Opinie czytelników

Książka jest zbiorem poezji queerowej, poruszającej tematy pożądania, intymności i męskiego ciała poprzez osobiste i możliwe do odniesienia doświadczenia. Otrzymała pochwały za przystępność, emocjonalną głębię i sugestywne pisanie, chociaż niektórzy recenzenci uznali ją za pochłoniętą sobą i skrytykowali jej gramatykę.

⬤ Świeży głos w poezji queer
⬤ przystępne i intymne pisanie
⬤ przywołuje osobiste doświadczenia i emocje
⬤ humor przeplatany
⬤ piękna i delikatna proza
⬤ zachęca do refleksji nad seksualnością
⬤ wciągająca i relatywna.

⬤ Niektórzy uważają, że jest zaabsorbowany sobą
⬤ krytyka złej gramatyki i interpunkcji
⬤ postrzegany jako pozbawiony głębszej emocjonalnej złożoności
⬤ kilku recenzentów uważało, że nie zgłębia w szerokim zakresie niektórych aspektów związków homoseksualnych.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

playtime

Zawartość książki:

W tych intymnych, niekiedy boleśnie szczerych wierszach Andrew McMillan cofa nas do czasów dzieciństwa i wczesnej młodości, aby zbadać różne sposoby, w jakie dorastamy do naszego seksualnego ja i naszej dorosłej tożsamości. Badając nasze nastoletnie rytuały przejścia: te dylematy i traumy, które nas kształtują - zaburzenia odżywiania, obrzezanie, masturbacja, utrata dziewictwa - poeta bada, w jaki sposób wykorzystujemy ciała, zarówno własne, jak i innych ludzi, aby nakreślić nasz postęp w kierunku samoświadomości.

Wielokrotnie nagradzany debiutancki zbiór McMillan, physical, był chwalony za poezję, która była zwarta i mocna, surowa i delikatna, a playtime rozszerza te ramy narracyjne i poszerza spojrzenie. Obok wierszy wychwalających naiwność młodości, są też takie, które badają niepokojące przecięcia przemocy, męskości, klasy i seksualności, zawsze zabierając czytelnika ze sobą w kierunku lepszego zrozumienia naszej własnej fizyczności.

„Czy nie po to został stworzony gatunek ludzki”, pyta McMillan w jednym z wierszy, »opowiadając historie, ucząc się, gdzie skóra / najbardziej potrzebuje dotyku«. Te ludzkie i witalne wiersze są wyznaniami, zarówno w sensie duchowym, jak i osobistym; opowiadają nam historie, których niektórzy z nas być może nigdy wcześniej nie mieli odwagi przeczytać.