Z brzucha mojej piękności: Wiersze

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 4 głosach.

Oryginalny tytuł:

From the Belly of My Beauty: Poems

Zawartość książki:

Jeśli można powiedzieć, że rdzenna kultura jest ukryta za fasadą głównego nurtu Ameryki, to istnieje aspekt tej kultury ukryty nawet dla wielu rdzennych Amerykanów. Esther Belin, jedna z dzisiejszego pokolenia wybitnych rdzennych pisarzy, jest Indianką z miasta. Wychowana w mieście, mówi zupełnie innym głosem niż jej krewni z rezerwatu, wyrażając się na tematy miejskiego wyobcowania, rasizmu, seksizmu, nadużywania substancji odurzających i kulturowego wyobcowania.

W tym odważnym nowym zbiorze wierszy Belin przedstawia zaskakującą wizję miejskiej Kalifornii - zwłaszcza Los Angeles - skontrastowaną z życiem Navajo w regionie Four Corners. Belin przedstawia aspekty życia i historii Din, których zwykle nie dostrzegają czytelnicy przyzwyczajeni do relacji pisanych przez Navajo wychowanych w rezerwacie.

Jej twórczość ujawnia różnicę w doświadczeniu, ale podobieństwo w poglądach. Wiersze Belin umieszczają znane formy kulturowe w nowym kontekście, jako że Kojot "kroczy wschodnią 14-tą / czując się dobrze / wyglądając dobrze / czując brąz". Jej postać Ruby dramatyzuje szorstką rzeczywistość życia rdzennej kobiety ("śmieję się / siedzę / palę Virginia Slim / i rozmawiam z duchami"). Jej użycie języka Din i przejmujące opisy życia rodzinnego przypomną niektórym twórczość Joy Harjo, ale z każdym przewróceniem strony czytelnicy będą wiedzieć, że Belin odciska swoje piętno na literaturze rdzennych Amerykanów.

From the Belly of My Beauty to także ceremonia afirmacji i odnowy dla rdzennych Amerykanów dotkniętych federalnym programem relokacji Indian z lat 50. i 60. XX wieku, który próbował "zasymilować" ich z amerykańskim mainstreamem. Przetrwali, pamiętając, kim są i skąd pochodzą. I przetrwali, aby mogli dawać świadectwo, tak jak robi to Esther Belin. Belin obarcza amerykańską kulturę odpowiedzialnością za nietraktowanie rdzennej ludności z szacunkiem, ale opowiada się za zdolnością rdzennej kultury do przetrwania i zapewnienia nadziei, nawet dla Indian mieszanej krwi lub miejskich. Jest ona żywym dowodem na to, że rdzenna kultura rozwija się wszędzie tam, gdzie znajdują się jej ludzie.