Your Face Tomorrow: Dance and Dream

Opinie czytelników

Drugi tom serii „Twoja twarz jutro” Javiera Maríasa zebrał mieszane recenzje, a czytelnicy docenili jego ambitny styl i głęboką eksplorację tematów, podczas gdy niektórzy uważają, że jest powolny i nużący w porównaniu z pierwszym tomem. Wielu zgadza się, że znajomość pierwszego tomu jest kluczowa dla pełnego docenienia drugiego. Pisarstwo Maríasa jest chwalone za jego literacką głębię, choć niektórzy czytelnicy komentują długość i złożoność jego prozy, która może stanowić wyzwanie.

⬤ Cudownie napisana z mądrymi i zabawnymi elementami.
⬤ Bardzo ambitna i przemyślana narracja, która eksploruje tematy tożsamości, lojalności i kondycji ludzkiej.
⬤ Piękna i precyzyjna proza, która może być satysfakcjonująca, jeśli ktoś wytrwa.
⬤ Efektywne wykorzystanie technik narracyjnych, takich jak retrospekcje i zapowiedzi.
⬤ Postacie i relacje są głęboko rozwinięte we wszystkich tomach.

⬤ Tempo jest powolne i czasami może być nużące.
⬤ Tom drugi może nie być tak wciągający jak tom pierwszy, prowadząc do rozczarowania niektórych czytelników.
⬤ Długie, złożone zdania mogą stanowić wyzwanie dla czytelników nieprzyzwyczajonych do tego stylu.
⬤ Wymaga wcześniejszej znajomości tomu pierwszego w celu pełnego zrozumienia, co utrudnia nowym czytelnikom rozpoczęcie lektury.

(na podstawie 11 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Twoja twarz jutro, olśniewająco rozwijające się opus magnum Javiera Mariasa, to powieść w trzech częściach, która rozpoczęła się od tomu pierwszego: Gorączka i włócznia. Opisywana jako „błyskotliwa mroczna powieść” (Scotland on Sunday), książka w nowym tomie wykonuje szalony zwrot.

Umiejętnie skonstruowana wokół centralnej, hipnotyzującej sceny w nocnym klubie, Volume Two: Dance and Dream ponownie przedstawia Jacquesa Dezę. W tomie pierwszym został zatrudniony przez MI6 jako osoba o niezwykle wyrafinowanych zdolnościach percepcyjnych. W tomie drugim Deza odkrywa ciemną stronę swojego nowego pracodawcy, gdy Tupra, jego szef-szpieg, wyciąga miecz i używa go w sposób, który przeraża Dezę: Nie możesz tak po prostu ranić i zabijać ludzi.

Dlaczego nie? pyta Tupra. Poszukiwania medytacji na temat przysług i zazdrości, wiedzy i głębokiego ludzkiego pragnienia niewiedzy, przemocy i śmierci grają ze wspomnieniami z hiszpańskiej wojny domowej, gdy świat Dezy staje się coraz bardziej mroczny.