Opinie czytelników
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
Oryginalny tytuł:
Deliverance from Error & Mystical Union with the Almighty: Al-Munqidh Min Al-Dalal
Zawartość książki:
"Wybawienie od błędu i przywiązanie do Pana Potęgi i Majestatu" Abu Hamida Muhammada al-Ghazalego z powodzeniem pozwala czytelnikowi na zwięzłe i pouczające spojrzenie na życie wielkiego uczonego. Wybawienie od błędu, przetłumaczone z arabskiego "al Munqidh min ad-Dalal" przez W. Montgomery'ego Watta, jest autobiograficznym opisem zmagań Ghazalego w okresie duchowego niepokoju w jego życiu, który rozpoczyna się od niego jako nauczyciela w prestiżowej instytucji akademickiej w wieku trzydziestu trzech lat, trwa przez jego ascetyczne wędrówki i kończy się po powrocie do kariery nauczyciela, ale teraz jako człowiek całkowicie zorientowany na Boga, a nie osoba "na równinie rodzimej i wtórnej wiary (sic)".
Książkę otwiera Ghazali odpowiadający koledze, który zapytał go o "cele i najgłębszą naturę nauk i zawiłe głębie systemów religijnych" oraz powody działań Ghazalego na tym etapie jego życia. Jest on dociekliwym człowiekiem, który poddaje wszystko swojej wnikliwej obserwacji. Ten nawyk i zwyczaj opisuje jako "daną przez Boga naturę, kwestię temperamentu, a nie mojego wyboru czy wymyślania".
"Z tą perspektywą zaczyna kwestionować różne rodzaje wiedzy wokół siebie. Systematycznie i sumiennie zajmuje się każdą nauką, która wpływa na duchowy / religijny sposób myślenia człowieka, obejmując cztery główne nauki tamtych czasów: teologię, autorytatywne nauczanie, filozofię i mistycyzm, z których wszystkie nadal odgrywają znaczącą rolę.
Analiza jest przeprowadzona szczegółowo, bezstronnie i autorytatywnie (ponieważ Ghazali studiował i był autorem w większości dziedzin swoich badań). Ghazali analizuje każdą naukę jak wykwalifikowany chirurg, a następnie z dokładnością i precyzją dokonuje oceny pooperacyjnej.
Fragment, który oddaje istotę jego duchowej podróży, można znaleźć w części 4 - Drogi mistycyzmu: "Nauczyłem się z pewnością, że to przede wszystkim mistycy kroczą drogą Boga; ich życie jest najlepszym życiem, ich metoda najsolidniejszą metodą, ich charakter najczystszym charakterem; W rzeczy samej, gdyby intelekt intelektualistów, nauka uczonych i uczoność uczonych, którzy są biegli w głębi objawionej prawdy, kupili razem, próbując poprawić życie i charakter mistyków, nie znaleźliby sposobu, aby to zrobić; ponieważ dla mistyków wszelki ruch i wszelki odpoczynek, czy to zewnętrzny, czy wewnętrzny, przynosi oświecenie ze światła lampy proroczego objawienia; a za światłem proroczego objawienia nie ma innego światła na powierzchni ziemi, z którego można by otrzymać oświecenie ". ".
Następuje rozdział poświęcony naturze proroctwa, który podkreśla jego nieodpartą potrzebę. Omawia postrzeganie zmysłowe i intelektualne, ich rozwój u ludzi od prostego do złożonego, a kończy się tam, gdzie zaczyna się boska inspiracja i objawienie. Metodologia zastosowana do wyjaśnienia tego spektrum percepcji jest zarówno prosta, jak i skuteczna i pozwala czytelnikowi podążać za schematem myślowym autora.
Końcowy rozdział poświęcony powrotowi Ghazaliego do nauczania również zajmuje się i w rzeczywistości z powodzeniem radzi sobie z możliwymi obaleniami hipotezy, którą postuluje na temat potrzeby proroczego przywództwa. Jako ekspert w każdej z dziedzin, jego odpowiedzi dla różnych grup pochodzą z ich własnych nauk, doktryn i metodologii.
